Konrad Józef Zieliński

Konrad Józef Zieliński
pułkownik audytor pułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1884
Boża Wola

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1959
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1932

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty Legionów
1 Pułk Strzelców Podhalańskich
3 Dywizja Piechoty Legionów
Najwyższy Sąd Wojskowy

Stanowiska

sędzia śledczy
sędzia NSW
prezes Sądu Apelacyjnego

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Złoty Krzyż Zasługi
Grób Konrada Józefa Zielińskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Konrad Józef Zieliński, ps. „Karola” (ur. 13 grudnia 1884 w Bożej Woli, pow. Mińsk Mazowiecki, zm. 18 stycznia 1959 w Warszawie) – pułkownik audytor Wojska Polskiego II RP, doktor prawa.

Życiorys

Urodził się w dobrach swojego ojca Gustawa i matki Józefiny Bębnowskiej. W 1903 został przez władze rosyjskie usunięty z 6 klasy II Gimnazjum w Warszawie, a w czerwcu 1905 otrzymał świadectwo dojrzałości w IV Gimnazjum w Krakowie. Studiował w latach 1905–1909 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego i w lipcu 1910 uzyskał stopień doktora prawa. W Krakowie odbywał aplikację sądową, a adwokacką w Nowym Targu i Krościenku od stycznia 1912, gdzie był w 1913 współzałożycielem Związku Strzeleckiego.

Służył w stopniu szeregowca od sierpnia 1914 w IV batalionie 1 pułku piechoty Legionów. Zdołał zataić przez kilka miesięcy poważną wadę wzroku (minus 12 dioptrii), a w listopadzie 1914 w wyniku superrewizji lekarskiej musiał opuścić Legiony Polskie. Wrócił do praktyki adwokackiej i działalności w Związku Strzeleckim w Krościenku.

Ponownie zataił krótkowzroczność w czerwcu 1919 i wstąpił jako jednoroczny ochotnik do Wojska Polskiego. Walczył dwa miesiące na froncie w stopniu szeregowca w 1 pułku strzelców podhalańskich. W sierpniu tego roku został przeniesiony do sądu polowego Grupy „Bug”, a w następnym miesiącu do 3 Dywizji Piechoty Legionów.

25 lutego 1920 został mianowany podporucznikiem Korpusu Sądowego, zaliczony do Rezerwy armii z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej w sądownictwie wojskowym na czas wojny oraz przydzielony do Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego w Warszawie, w charakterze oficera asystenta[1]. Przeniesiony w sierpniu 1920 na stanowisko referenta personalnego Oddziału VI (prawnego) Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, a do Sądu Polowego Grupy Wojsk „Bieniakonie” w kwietniu 1921. Asystent od listopada 1921, a p.o. sędziego śledczego w Wojskowym Sądzie Okręgowym I w Warszawie od maja 1923. Był obrońcą z urzędu oficerów WP Walerego Bagińskiego i Antoniego Wieczorkiewicza[2]. Doczekał się wyrazów uznania w prasie lewicowej za swoją postawę podczas procesu, podkreślające jego osobistą uczciwość i rzetelność.

Z dniem 15 sierpnia 1923 został przeniesiony do Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[3], a 15 stycznia 1926 został zatwierdzony na stanowisku referenta w Wydziale II togoż departamentu[4]. 12 kwietnia 1927 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów sądowych[5]. 21 czerwca tego roku Prezydent RP mianował go prokuratorem przy wojskowych sądach okręgowych, a minister spraw wojskowych przeniósł do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym II w Lublinie na stanowisko prokuratora[6][7]. W grudniu 1927 został przeniesiony służbowo do Najwyższego Sądu Wojskowego. 27 lutego 1928 został przeniesiony z Prokuratury przy WSO Nr II do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr I w Warszawie na stanowisko prokuratora[8]. 29 stycznia 1932 roku został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów sądowych[9]. 10 marca 1932 Prezydent RP zwolnił go ze stanowiska prokuratora przy wojskowych sądach okręgowych i mianował sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego, a minister spraw wojskowych przeniósł do z Prokuratury przy WSO Nr I do Najwyższego Sądu Wojskowego na stanowisko sędziego[10]. 9 kwietnia tego roku został zwolniony ze stanowiska sędziego NSW i z dniem 30 kwietnia przeniesiony do rezerwy[11].

Od lipca 1932 prezes Sądu Apelacyjnego we Lwowie. We wrześniu 1934 został wybrany prezesem Towarzystwa Przyjaciół Związku Legionistów we Lwowie[12]. Przeszedł na emeryturę we wrześniu 1935, ale pracował od września 1937 jako notariusz w Łęczycy.

W listopadzie 1939 został aresztowany przez władze niemieckie i do stycznia 1940 przebywał w miejscowym więzieniu. Wobec uniemożliwienia mu dalszej pracy w Łęczycy wyjechał do Warszawy. Od lutego 1941 do stycznia 1945 w konspiracji jako szef Służby Sprawiedliwości oraz z urzędu przewodniczący Wojskowego Sądu Specjalnego przy KG ZWZ-AK w stopniu pułkownika. Przy organizowaniu sieci Wojskowych Sądów Specjalnych ZWZ-AK i przy opracowywaniu podstaw prawnych ich działalności położył poważne zasługi[13]. Lokale Szefostwa Służby Sprawiedliwości, Oddziału IV KG AK i kurierów zagranicznych mieściły się w jego willi przy ul. Zajączka 26[14]. Odcięty na Żoliborzu podczas Powstania warszawskiego, a 4 sierpnia 1944 był ranny. Ukrywał się po kapitulacji oddziałów powstańczych u krewnych w Rzeczycy i w okolicach Koluszek. Ponownie objął stanowisko Szefa Służby Sprawiedliwości KG AK w grudniu 1944 i piastował je do chwili rozwiązania AK w styczniu 1945. Ponownie był notariuszem w Łęczycy od lutego 1945, a od sierpnia 1946 adwokatem w Koszalinie. 10 grudnia 1946 został aresztowany i wyrokiem Rejonowego Sądu Wojskowego w Warszawie z 30 maja 1952 skazany na 15 lat więzienia[15]. 16 kwietnia 1954 został zwolniony z więzienia z powodu stanu zdrowia. Później pracował w Miejskim Zarządzie Budynków Mieszkalnych na stanowisku starszego inspektora sanitarnego. Postanowieniem Sądu Najwyższego z 13 września 1956 został zrehabilitowany.

Zmarł w Warszawie 18 stycznia 1959. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A29-5-21)[16].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 6 marca 1920 roku, s. 168.
  2. Oskarżeni o spowodowanie wybuchu w prochowni Cytadeli Warszawskiej 13 października 1923.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 11 września 1923 roku, s. 560.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 8 z 6 lutego 1926 roku, s. 4.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927 roku, s. 181.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 lipca 1927 roku, s. 203.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 94.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 97.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 220, 242.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 288.
  12. Prezes Sądu Apelacyjnego dr. Zieliński – prezesem Towarzystwa Przyjaciół Związku Legionistów. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 1, Nr 690 z 1 października 1934. 
  13. Do końca 1941 działały pod nazwą Sądy Kapturowe.
  14. Ukrywała się tam również Janina Mareschowa z racji pochodzenia
  15. Karę po amnestii zmniejszono do 10 lat.
  16. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
  17. M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  18. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu sądownictwa wojskowego”.
  19. M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 88 „za zasługi na polu sądownictwa wojskowego”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy
PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
POL Krzyż Walecznych (1941) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
Konrad Józef Zieliński grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Konrada Józefa Zielińskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach