Konrad Piekarski

Konrad Piekarski

Płk Konrad Piekarski na zdjęciu z 1933
pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1885 Łęczyca
Data śmierci	?
Przebieg służby
Lata służby	do 1929
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Polska we Francji Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Ułanów 1 Pułk Strzelców Konnych Departament Kawalerii XVII Brygada Kawalerii
Stanowiska	dowódca pułku kawalerii szef wydziału zastępca szefa departamentu dowódca brygady kawalerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna domowa w Rosji wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Konrad Piekarski (ur. 2 lutego 1885 w Łęczycy, zm. ?) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 2 lutego 1885 w Łęczycy^[1]. We wrześniu 1918 roku w Bugurusłaniu zorganizował i dowodził szwadronem ułanów, wchodzącym w skład Wojska Polskiego we Wschodniej Rosji pod dowództwem majora Waleriana Czumy. W październiku tego roku, po ewakuacji do Nowonikołajewska, rozwinął swój szwadron ułanów w dywizjon, a w styczniu 1919 roku w 1 pułk ułanów, który wszedł w skład 5 Dywizji Strzelców Polskich. 15 września tego roku dowodzony przez niego pułk liczył 28 oficerów, 4 lekarzy, 2 urzędników, 68 podoficerów i 485 szeregowców. 10 stycznia 1920 5 DSP skapitulowała przed Armią Czerwoną. 1 lipca tego roku szczątki dywizji przybyły do Gdańska.

2 marca 1922 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, zaliczony do rezerwy z równoczesnym powołaniem do służby czynnej i wcieleniem do 5 pułku Ułanów Zasławskich^[2]. 3 maja tego roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)^[3]. 8 maja 1922 roku Minister Spraw Wojskowych generał dywizji Kazimierz Sosnkowski zezwolił mu korzystać tytularnie ze stopnia pułkownika^[4].

Od 19 maja 1922 roku dowodził 1 pułkiem strzelców konnych w Garwolinie^[5]. 31 marca 1924 roku Prezydent Rzeczypospolitej Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, generała dywizji Władysława Sikorskiego awansował go na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów jazdy^[6]. 1 czerwca 1924 roku został mianowany szefem Wydziału Kawalerii w Departamencie II Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie^[7][8]. W październiku 1925 roku został mianowany zastępcą szefa Departamentu Kawalerii MSWojsk^[9]. 31 października 1927 roku został mianowany dowódcą XVII Brygady Kawalerii w Hrubieszowie^[10][11]. 14 lutego 1929 roku został zwolniony ze stanowiska dowódcy brygady, pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI^[12]. Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[13].

W 1934 roku zajmował 6. lokatę na liście starszeństwa oficerów stanu spoczynku kawalerii, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń z przydziałem mobilizacyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII^[14]. Jeniec obozu w Murnau.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)

Przypisy

Płk Konrad Piekarski

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Tadeusz Radziwonowicz, Z problematyki tworzenia polskiego wojska na Syberii (1918–1919), Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3/4 (133/134), Warszawa 1990, s. 78–97.
• Mieczysław Wrzosek, Polski czyn zbrojny podczas pierwszej wojny światowej 1914–1918, Państwowe Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1990, ISBN 83-214-0724-2, s. 457.