Konrad Rudnicki

Konrad Maria Paweł Rudnicki

Konrad Maria Paweł Rudnicki (2012)
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1926 Warszawa
Data i miejsce śmierci	12 listopada 2013 Kraków
Miejsce pochówku	Cmentarz Rakowicki
Kapłan Kościoła Starokatolickiego Mariawitów
Okres sprawowania	od 1959
Wyznanie	starokatolickie
Kościół	Starokatolicki Mariawitów
Inkardynacja	Diecezja śląsko-łódzka
Prezbiterat	1959

Konrad Rudnicki

Zemsta, Twardowski

porucznik
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1926 Warszawa
Data śmierci	12 listopada 2013
Przebieg służby
Lata służby	1943-45
Siły zbrojne	Gwardia Ludowa Armia Ludowa
Jednostki	Batalion GL im. gen. Józefa Bema 3 Brygada AL im. gen. Józefa Bema
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Bitwa pod Ewiną
Odznaczenia

Konrad Rudnicki

profesor
Specjalność: astronomia pozagalaktyczna, kosmologia, metodologia astronomii, metodologia nauk, teologia mistyczna
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Polska Akademia Nauk / Umiejętności
Status PAN	członek
Status PAU	członek
Funkcja Jednostka PAN	Członek Prezydium Wydział I Nauk Humanistycznych i Społecznych, Komitet Historii Nauki i Techniki
nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
Instytut	Obserwatorium Astronomiczne
Okres zatrudn.	1968-2013
Dyrektor
Instytut	Obserwatorium Astronomiczne
Okres spraw.	1984–1989
Poprzednik	Józef Masłowski
Następca	Józef Masłowski

Konrad Maria Paweł Rudnicki ps. Zemsta, Twardowski^[1] (ur. 2 lipca 1926 w Warszawie, zm. 12 listopada 2013 w Krakowie^[1][2]) – polski naukowiec i duchowny, astronom, profesor nauk fizycznych, partyzant Gwardii i Armii Ludowej, kapłan i teolog Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w RP, antropozof, ekumenista i długoletni duszpasterz krakowskich mariawitów.

Życiorys

Jego matka, Maria Rudnicka była socjalistką i działaczką Polskiej Partii Socjalistycznej (współpracowała m.in. z Józefem Piłsudskim), a ojciec, Lucjan Rudnicki, działacz ruchu robotniczego, komunista i pisarz, był współzałożycielem Komunistycznej Partii Robotniczej Polski oraz posłem na Sejm PRL I kadencji.

W 1939 ukończył pierwszą klasę Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, po czym kontynuował naukę na tajnych kompletach w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie w 1945 ukończył liceum ogólnokształcące^[3]. W czasie II wojny światowej wraz z matką w Piotrkowie Trybunalskim ochraniał kilku Żydów (zachowała się relacja o ochronie rodziny Weintraubów). W styczniu 1996 odebrał za to tytuł „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” oraz medal Jad Waszem; otrzymał również honorowe obywatelstwo Izraela^[3]. Od grudnia 1943 walczył pod pseudonimem „Twardy” w partyzantce, w batalionie GL PPR im. gen. Józefa Bema (późniejsza 3 Brygada AL im. gen. Józefa Bema), na ziemi radomszczańskiej. W stopniu kaprala uczestniczył m.in. w 11 bitwach i potyczkach (np. w bitwie pod Ewiną). Po 11 miesiącach walki został uwięziony w areszcie Gestapo w Jędrzejowie, skąd 14 stycznia 1945 uwolniła go wraz z resztą więźniów Armia Czerwona. Po wojnie działał w organizacjach kombatanckich, otrzymał także awans na stopień porucznika^[4][5].

Od września 1945 studiował astronomię na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie następnie pracował naukowo przez kilkanaście lat. Podczas pobytu w amerykańskim Palomar Observatory w 1965 zarejestrował na kliszy i odkrył nową kometę. Była to pierwsza kometa odkryta przez Polaka po II wojnie światowej. Od nazwiska odkrywcy nazwano ją C/1966 T1 (Rudnicki). Od 1968 pracował w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, gdzie niemal do końca swoich dni wykładał. W latach 1984–1989 był tam również dyrektorem. Zainteresowania zawodowe Rudnickiego stanowiły: astronomia gwiazdowa, astronomia pozagalaktyczna, kosmologia, metodologia astronomii, metodologia nauk. Był członkiem prezydium Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN, członkiem Sądu Koleżeńskiego Polskiego Towarzystwa Astronomicznego oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii.

W młodości był ateistą, w latach 50. przyjął wiarę starokatolicką. W 1959 przyjął święcenia kapłańskie w Kościele Starokatolickim Mariawitów oraz imiona zakonne Maria Paweł. Był administratorem filii parafii tego Kościoła w Krakowie, jako teolog specjalizował się w teologii mistycznej. Wykładał w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Był także antropozofem, członkiem Powszechnego Towarzystwa Antropozoficznego i Sekcji Matematyczno-Przyrodniczej w Goetheanum w Dornach (Szwajcaria). W czasie pobytów naukowych w Stanach Zjednoczonych, za zgodą władz kościelnych pełnił funkcję pozaetatowego kapłana w trzech parafiach Kościoła anglikańskiego^[6]. Był członkiem Komisji Mieszanej do Dialogu Teologicznego pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów. Pisywał do wydawanego przez siebie czasopisma religijnego „Praca nad sobą”. Publikował na łamach wydawanego w Warszawie „Wolnomularza Polskiego”, wolnomularzem nie będąc. Razem z Włodzimierzem Zonnem napisał książkę o astronomii.

Gdy w latach 80. pracował w obserwatorium astronomicznym w Castel Gandolfo, Jan Paweł II zaprosił go do odprawienia „mariawickiej” mszy świętej w prywatnej kaplicy papieża^[6].

Pochowany jest na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[7].

Wybrane publikacje

1. Astronomia gwiazdowa (wraz z Włodzimierzem Zonnem), 1957, Warszawa: PWN
2. Astronomia, 1970, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych
3. Świat planet (wraz z T. Zbigniewem Dworakiem), 1983, Warszawa: PWN
4. Etyka z elementami filozofii: skrypt, 1999, Bydgoszcz: Wyższa Szkoła Ochrony Środowiska
5. Zasady kosmologiczne, 2002, Bydgoszcz: Wyższa Szkoła Ochrony Środowiska

Odznaczenia

• Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Partyzancki
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (Związek Radziecki)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Krzyż Armii Ludowej
• Kombatancki Krzyż Pamiątkowy „Zwycięzcom”

Zobacz też

• Dzieło Wielkiego Miłosierdzia
• Komisja Mieszana do spraw Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów
• Społeczność mariawicka w Krakowie

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Prof. dr hab. Konrad Rudnicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2014-04-19] .
• Zdjęcie Konrada Rudnickiego ps. "Twardowski" z 1944
• Konrad Rudnicki w mundurze kombatanckim. i2.wp.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-06)].
• Jesteśmy przede wszystkim chrześcijanami, Rozmowa Stanisława Obirka z ks. prof. Konradem M. Pawłem Rudnickim
• Konrad Rudnicki: Jak zostałem astronomem? (O studiach astronomicznych przed pół wiekiem). [w:] Urania – Postępy Astronomii 2/2003 [on-line]. [dostęp 2014-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-18)].
• Czy warto szukać życia i cywilizacji pozaziemskich?, Konrad Rudnicki
• Konrad Rudnicki: Wolność, Równość, Braterstwo, Sprawiedliwość Społeczna (Odpowiedź Konrada Rudnickiego na wewnętrzną ankietę „Wolnomularza Polskiego”. wolnomularz.pl, 1994. [dostęp 2014-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-12)].
• Mariawityzm - rzymski katolicyzm. To, co łączy - to, co dzieli. Rozmowa z ks. prof. Konradem M. Rudnickim
• Bóg jest rozsądnym rodzicem. Wywiad z ks. prof. Konradem M. Rudnickim.. dstp.rel.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-17)].
• Ślub Nowosielskiego. Wspomnienia prof. Rudnickiego o Jerzym Nowosielskim.. dstp.rel.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-28)].
• K. Rudnicki, The Genuine Copernican Cosmological Principle, Southern Cross Review
• Konradowi Rudnickiemu poświęcony jest fragment artykułu Kilka słów o dziejach polskiej antropozofii.
• Konrad Rudnicki, Goetheanizm w naukach przyrodniczych, portal antropozofia.net.