Konrad Siudowski

Konrad Siudowski
Ilustracja
Konrad Siudowski w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia

13 maja 1884
Świerczyny

Data i miejsce śmierci

23 września 1958
Toruń

Senator IV kadencji (II RP)
Okres

od 1935
do 13 września 1938

Przynależność polityczna

BBWR

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Niepodległości

Konrad Siudowski (ur. 13 maja 1884 w Świerczynach, zm. 23 września 1958 w Toruniu) – polski ziemianin, działacz społeczny, polityk, senator w II RP, członek Rady Związku Powiatów Rzeczypospolitej Polskiej w 1933 roku[1].

Życiorys

Wykształcenie

Uczył się w gimnazjach w Pelplinie, Chełmnie i Brodnicy, gdzie zdał maturę w 1906 roku. Po odbyciu jednorocznej służby w wojsku niemieckim (1 października 1906 roku – 1 października 1907 roku) studiował przyrodę, ekonomię, filozofię i rolnictwo na Uniwersytecie w Halle, gdzie w 1911 roku obronił doktorat. Po studiach i praktykach rolniczych wrócił do ponad dwustuhektarowego majątku rodzinnego Przydatki, wykupionego od Niemców przez jego ojca pod koniec XIX wieku[2].

Działalność niepodległościowa

Podczas I wojny światowej, od 2 sierpnia 1914 roku służył jako oficer kawalerii w niemieckiej armii, na froncie zachodnim. Od 1 kwietnia 1917 roku do końca wojny służył w Polskiej Sile Zbrojnej, w której był oficerem-instruktorem.

Po wybuchu rewolucji listopadowej (1918) w Niemczech powrócił na Pomorze, gdzie prowadził werbunek i uzbrojenie ochotników do Armii Wielkopolskiej.

27 czerwca 1919 roku zgłosił się do Wojska Polskiego, w którym do 15 czerwca 1920 roku służył jako dowódca taborów w Dywizji Pomorskiej. Następnie, do listopada 1920 roku, służył w randze podpułkownika (ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku) w Dowództwie Okręgu Generalnego Pomorze biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Od 1920 roku pozostawał w rezerwie jako podpułkownik w 8 Dywizjonie Taborów stacjonującym w Toruniu[2].

Okres międzywojenny

Powróciwszy do rodzinnego majątku, rozwinął gospodarstwo w Przydatkach, które prowadził do wybuchu II wojny światowej. Jednocześnie działał m.in. w:

  • organizował Związek Powstańców i Wojaków w okręgach Brodnica, Lubawa i Działdowo, był również jego prezesem,
  • utworzył stowarzyszenie rolnicze „Producenci Rolni” w Brodnicy i przez 4 lata był jego prezesem,
  • był członkiem Sejmiku Wojewódzkiego Pomorskiego,
  • należał do Pomorskiej Izby Rolniczej (był jej członkiem zarządu i wiceprezesem),
  • jako prezes stał na czele Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny,
  • był przewodniczącym Pomorskiego Wydziału Wojewódzkiego,
  • był przewodniczącym Komisji Samorządowej Wojewódzkiej Rady BBWR,
  • pracował w zarządach wielu instytucji finansowych i gospodarczych,
  • był w zarządzie Związku Rewizyjnego Samorządu Terytorialnego RP w Warszawie,
  • został wybrany na III wiceprezesa Komitetu Wykonawczego Zjazdu Byłych Działaczy Niepodległościowych 24 lutego 1935 roku[2].

We wrześniu 1935 roku został senatorem IV kadencji (1935–1938) z województwa pomorskiego. W Senacie pracował w komisjach: administracyjno-samorządowej (był jej sekretarzem) i prawniczej[3].

II wojna światowa i po wojnie

W kwietniu 1940 roku został aresztowany przez Niemców. Był więziony w obozach koncentracyjnych w Oranienburg-Sachsenhausen i Mauthausen-Gusen.

Po wojnie zamieszkał w Toruniu, gdzie był założycielem i później dyrektorem Centrali Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa. Był rzeczoznawcą sądowym i współorganizatorem Pomorskiej Izby Rolniczej w Gdańsku.

Po śmierci w 1958 roku w Toruniu został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Brodnicy[4].

Ordery i odznaczenia

Życie prywatne

Konrad Siudowski był synem Waleriana i Marii z Szalińskich. W 1920 roku ożenił się z Heleną Peto (1894–1983), z którą miał 4 dzieci: Bogdana (1921–1992), żołnierza AK, dziennikarza i działacza społecznego, Aleksandrę (ur. w 1922 roku), późniejszą Nazarewską, Zbigniewa (ur. w 1925 roku) i Teresą (ur. w 1929 roku), późniejszą Muzyk[2].

Przypisy

  1. ↑ Leszek Śliwiński, Ogólnopolska reprezentacja powiatowych związków komunalnych w II Rzeczypospolitej, Częstochowa 2013, s. 254.
  2. ↑ a b c d e Kazimierz Przybyszewski: Siudowski Konrad. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 37: Zeszyt 155: Silberschein Adolf – Skaradkiewicz Patrycy. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 1997, s. 597–198. ISBN 83-86301-43-0.
  3. ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 399.
  4. ↑ Biblioteka Sejmowa – Parlamentarzyści RP: Konrad Siudowski. [dostęp 2012-05-27].
  5. ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 353 „za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej”.
  6. ↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Media użyte na tej stronie

Siudowski Konrad.jpg
Senator IV kadencji Senatu II RP (1935–1938)