Konrad von Feuchtwangen

Konrad von Feuchtwangen
Ilustracja
Wizerunek herbu
wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Okres

od 1291
do 1296

Poprzednik

Burkhard von Schwanden

Następca

Gottfried von Hohenlohe

Dane biograficzne
Data urodzenia

nieznana

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1296
Praga

Konrad von Feuchtwangen, także Conradus de Vuthewaning, Vuhtwanch (zm. 4 lipca 1296 w Pradze[1]) – mistrz krajowy w Prusach w latach 1279–1280, mistrz krajowy Inflant w latach 1279–1281, mistrz krajowy w Niemczech w latach 1284–1291, wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1291–1296.

Życiorys

Konrad wywodził się z rodziny ministeriałów będących w służbie hrabiów Oettingen. Nie wiadomo kiedy i gdzie wstąpił w szeregi zakonu krzyżackiego. Źródła wymieniają go w roku 1259 jako komtura krajowego Austrii. Stanowisko to dzierżył także w roku 1279. Nic pewnego nie wiadomo o działalności Konrada von Feuchtwangena z tego okresu. W kwietniu 1279 roku na kapitule generalnej zakonu w Marburgu, otrzymał stanowisko mistrza krajowego w Prusach po zmarłym Konradzie von Thierbergu Starszym oraz mistrza krajowego w Inflant po tragicznej śmierci Ernesta von Ratzeburga, który zginął 5 marca 1279 roku w pod Kiernowem. Po objęciu władzy w obu prowincjach przybył do Prus gdzie przebywał do wiosny 1280 roku. Następnie udał się do Niemiec z zamiarem zrzeczenia się obu funkcji, uzasadniając swoją prośbę niemożnością skutecznego kierowania równolegle obu prowincjami. Władze zakonu zwolniły go tylko z funkcji mistrza krajowego w Prusach, pozostawiając na czele prowincji inflanckiej, do której przybył drogą morską w lipcu 1280 roku. Władzę w Inflantach dzierżył do końca 1281 roku, kiedy to udało mu się pozbyć urzędu mistrza i wrócić do Niemiec. W latach następnych Konrada von Feuchtwangena widać w otoczeniu wielkiego mistrza Hartmana von Heldrungena. W 1282 został komturem prowincjonalnym Frankonii, a w roku 1284 roku mistrzem krajowym Niemiec. Tę ostatnią funkcję pełnił do momentu obrania go na wielkiego mistrza.

Został trzynastym wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego sprawującym władzę w latach 1291–1296. W pierwszym roku jego panowania Mamelucy zdobyli Akkę – ostatnią twierdzę krzyżowców w Królestwie Jerozolimskim. Ponieważ znajdowała się tam również główna siedziba zakonu, Konrad von Feuchtwangen przeniósł ją do Wenecji. Pomimo próby utrzymania aktywności zakonu w rejonie śródziemnomorskim, o czym świadczy wybór miejsca na nową stolicę, Konrad von Feuchtwangen doceniał znaczenie Prus i Inflant dla zakonu krzyżackiego. Ziemie nad dolną Wisłą podczas swojego panowania odwiedzał dwukrotnie. W dniu 3, 4 lub 5 lipca 1296 roku, podczas powrotu z drugiej wyprawy do Prus zmarł w Czechach i został pochowany w komendzie Drobovice.

Doczesne szczątki Wielkiego Mistrza Konrada von Feuchtwangena spoczywają wspólnie ze szczątkami polskiego księcia Henryka Brodatego w marmurowym sarkofagu znajdującym się w prezbiterium Bazyliki pod wezwaniem Św. Bartłomieja i Św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy pod Wrocławiem.

Przypisy

  1. Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich Wydawnictwo Arenga Skarszewy, s. 51.

Bibliografia

  • Maciej Dorna Bracia zakonu krzyżackiego w Prusach w latach 1228–1309, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2004, s. 259–262.

Media użyte na tej stronie

Template - Grand Master of the Teutonic Order.svg
Autor: SanglierT, Licencja: CC BY-SA 3.0
Coat of arms of the Grand Master of the Clerical Teutonic Order
Wg feuchtwangen.gif
Autor: Ronald Preuss, Licencja: CC BY-SA 2.5
Teutonic Order - Coat of Arms of the Grandmaster Konrad und Siegfried von Feuchtwangen
KonradvonFeuchtwangen.jpg
Konrad von Feuchtwangen († 1296)
Teutonic GM Arms.svg
Autor: Ipankonin, Licencja: CC-BY-SA-3.0

Coat of arms of the Grand Masters of the Teutonic Knights.

Blazon: Argent, on a cross sable a cross floretty Or and overall on an inescutcheon Or an eagle displayed sable.[1]