Konrad von Jungingen

Konrad von Jungingen

Wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Okres	od 1393 do 1407
Poprzednik	Konrad von Wallenrode
Następca	Ulrich von Jungingen
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	ok. 1355 Jungingen
Data i miejsce śmierci	30 marca 1407 Malbork
Miejsce spoczynku	Zamek w Malborku - kaplica św. Anny

Konrad von Jungingen – 25. Wielki Mistrz Zakonu – obraz z 1738 – z herbem wielkiego mistrza w górnym rogu

Konrad von Jungingen (ur. ok. 1355 w Jungingen, zm. 30 marca 1407 w Malborku) – 25. wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1393–1407.

Pieczęć Konrada von Jungingen, wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego

Życiorys

Konrad von Jungingen pochodził z rycerstwa Szwabii. Do zakonu krzyżackiego wstąpił wraz z młodszym bratem Ulrichem około 1380. Z początku był komturem domowym na zamku w Ostródzie. W 1391 awansował na podskarbiego malborskiego. Po śmierci Konrada von Wallenroda kapituła generalna 30 listopada 1393 roku ogłosiła go jednogłośnie wielkim mistrzem^[1].

Konrad von Jungingen od samego początku pełnienia swoich funkcji zdecydowanie opowiedział się za kontynuowaniem polityki zakonu swoich poprzedników. W odróżnieniu jednak od nich wybrał drogę nie wojny, a dyplomacji w celu osiągania korzyści. W swoich działaniach próbował skłócić ze sobą wielkich książąt litewskich – raz popierając Witolda, innym razem opowiadając się za Świdrygiełłą. Zamierzał również spowodować osłabienie unii polsko-litewskiej i zwierzchnich praw Jagiełły do Litwy^[1].

W czasie jego panowania Prusy osiągnęły największy zasięg terytorialny, a gospodarka była w pełnym rozkwicie. Dzięki swojej zręcznej polityce uzyskał dla Zakonu Żmudź. W 1402 roku, wykorzystując problemy finansowe Zygmunta Luksemburskiego, kupił Nową Marchię. Nabytki terytorialne przyniosły jednak więcej problemów niż korzyści. W Nowej Marchii lokalne rycerstwo zbrojnie sprzeciwiało się władzy dyktatorskiej Zakonu, na Żmudzi wybuchło z kolei powstanie ludowe wspierane przez Litwę^[1].

W polityce bałtyckiej zmuszony był stanąć do konkurencji z nowo powstałą unią kalmarską. Konflikt interesów, którego przyczyną było opanowanie przez Krzyżaków w 1398 roku Gotlandii, siedliska piratów bałtyckich, spowodował długoletnie napięte stosunki z Danią, Szwecją i Norwegią^[1].

Zagrożenie wojną ze wszystkich stron zmusiło Konrada von Jungingena do szukania porozumienia z jednym z rywali. W tej sytuacji Konrad von Jungingen zdecydował się na gesty życzliwości w stosunkach z Władysławem II. Od 1401 roku słał poselstwa z darami do Krakowa. W 1404 roku udało mu się spotkać z Jagiełłą w dobrach biskupów kujawskich w Raciążku. Odstępując na tym spotkaniu Koronie Polskiej ziemię dobrzyńską, zagwarantował państwu zakonnemu pokój z unią polsko-litewską^[1].

Zmarł po długiej chorobie 30 marca 1407 w Malborku. Pochowany został w mauzoleum wielkich mistrzów pod kaplicą św. Anny. Według Kroniki Gdańskiej umierający wielki mistrz Konrad V von Jungingen ostrzegać miał dostojników krzyżackich przed wyborem swego wojowniczego brata na następcę, nazywając go głupcem.

Konrad von Jungingen w filmie

Postać Konrada von Jungingen pojawia się w filmie Krzyżacy w reżyserii Aleksandra Forda; wcielił się w nią Janusz Strachocki. Oraz w serialu Korona królów wcielił się w nią Arkadiusz Głogowski (Sezon III) i Krzysztof Olchawa (Korona królów. Jagiellonowie).

Przypisy

Bibliografia

• PawełP. Pizuński PawełP., Poczet wielkich mistrzów krzyżackich 1198-2000, wyd. Wyd. 3 popr. i uzup, Gdańsk: [s.n.], 2003, ISBN 83-909057-7-9, OCLC 749170928 .