Konstancja Bonacieux

Konstancja Bonacieux – postać stworzona przez Aleksandra Dumasa, pojawia się w jego powieści „Trzej muszkieterowie”. Żona mieszczanina Jakuba Michała Bonacieux, ukochana muszkietera D’Artagnana, z którym wdawała się w platonicznym romans; siostrzenica pana La Porte oraz dwórka królowej Francji Anny Austriaczki. Była urodziwą, młodą brunetką i niebieskich oczach w wieku około dwudziestu sześciu lat. Padła ofiarą zemsty Milady de Winter, której wraz ze swoim ukochanym się naraziła.

Życiorys

Jako młoda dziewczyna została wydana za mąż za bogatego mieszczanina Jakuba Michała Bonacieux, z którym nie była szczęśliwa. W tym samym czasie została pokojówką Anny Austriaczki i zarazem jej najwierniejszą przyjaciółką oraz powiernicą. Wiedziała o wszystkich jej sekretach. Z tego też powodu została porwana przez Rocheforta agenta kardynała Richelieu, który chciał z niej wycisnąć wiadomości na temat schadzek królowej i premiera Anglii, księcia Buckingham. Konstancja wymknęła się jednak ludziom kardynała i uciekła do swego domu, gdzie chciała spotkać się z mężem. Ten jednak został aresztowany i wsadzony do Bastylii, a w domu państwa Bonacieux był zastawiony kocioł. Na szczęście Konstancję wyciągnął z niego d’Artagnan, który od jakiegoś czasu wynajmował od męża kobiety pokój. Gaskończyk zakochał się w pani Bonacieux od pierwszego wejrzenia, a ta szybko zaczęła odwzajemniać to uczucie. D’Artagnan odprowadził ukochaną do pałacu i oddał ją pod opiekę pana La Porte, jednak później zobaczył ją na ulicy, jak daje ona znak chusteczką komuś, kto znajdował się w domu jego przyjaciela Aramisa (tym kimś była przyjaciółka i agentka królowej, księżna de Chevreuse). D’Artagnan podszedł wówczas do pani Bonacieux i zapytał ją, o co tu chodzi, Konstancja jednak błagała, by nie pytał jej o nic i nie szedł za nią. D’Artagnan niechcący jednak chwilę później był świadkiem, jak pani Bonacieux wychodzi z domu Aramisa w towarzystwie jakiegoś mężczyzny w mundurze muszkietera. Myśląc, że to jej kochanek zaatakował go, ale okazało się, że ten człowiek to książę Buckingham udający się na schadzkę z Anną Austriaczką. D’Artagnan przeprosił za swoje zachowanie i został wtajemniczony w całą sprawę.

Efektem wyżej wymienionej schadzki było to, że królowa podarowała księciu dwanaście diamentowych spinek. Richelieu dowiedział się o tym i zaproponował królowi Ludwikowi XIII, by urządził bal, na którym Anna Austriaczka ma się pokazać z owymi spinkami. Królowa Francji znalazła się w niebezpieczeństwie. Z pomocą przyszła jej Konstancja, która zaproponowała, że znajdzie posłańca, który zawiezie do Anglii list od królowej z prośbą do Buckinghama o zwrot spinek. Pani Bonacieux chciała wręczyć list swemu mężowi, ale ten odmówił deklarując się jako wierny sługa kardynała. Konstancji pomoc zaoferował wówczas d’Artagnan. Młodzieniec z pomocą swoich przyjaciół Atosa, Portosa i Aramisa dostarczył list do księcia Buckingham, ten zaś zwrócił spinki, które Gaskończyk z narażeniem życia dowiózł do królowej. Richelieu i jego agentka Milady de Winter przegrali, przysięgli jednak zemstę d’Artagnanowi i Konstancji, którzy umówili się na schadzkę w oberży „Pod Kwiatami” poza Paryżem. Niestety pani Bonacieux nie doczekała się spotkania z ukochanym, gdyż z gospody porwali ją Rochefort i jej mąż. Obaj uwięzili ją w nieznanym miejscu. Anna Austriaczka sobie tylko znanymi sposobami uwolniła jednak Konstancję, po czym ukryła ją w klasztorze w Bethune pod imieniem Ketty. W klasztorze jakiś czas później pojawiła się Milady, której powiodła się misja zabicia księcia Buckingham. Odkrywszy, że w klasztorze jest ukochana d’Artagnana podstępem zdobyła jej zaufanie i planowała porwać wmawiając jej, że niedługo przybędą po nią ludzie kardynała przebrani za muszkieterów. Także gdy jakiś czas później przybyli Atos, Portos, Aramis i d’Artagnan Konstancję sparaliżowało ze strachu i nie była w stanie się ruszyć. Milady widząc, że nie zdoła jej porwać, podała otruła ją i uciekła. Pani Bonacieux zmarła na rękach ukochanego, który wraz z przyjaciółmi pochował ją na terenie klasztoru Bethune, po czym cała czwórka wspierana przez lorda de Winter i kata z Lille dopadła Milady, po czym odbyła nad nią sąd i skazała na śmierć, który wykonał kat.

Konstancja w filmie

W filmowych adaptacjach powieści Dumasa postać Konstancji Bonacieux odgrywały m.in. następujące aktorki:

W filmowych adaptacjach postać Konstancji często różni się od swego literackiego pierwowzoru. Przede wszystkim twórcy filmowi zwykle zmieniają jej kolor włosów na jasny blond lub jasny brąz. Prócz tego wprowadzają w jej życie różne, poważne zmiany. Oto najsłynniejsze z nich:

  • W filmie z 1948 r. Konstancja jest krawcową królowej i bratanicą pana Bonacieux. Po uwolnieniu jej przez Annę Austriaczkę z rąk Richelieu wychodzi za d’Artagnana, po czym ukrywa się w Anglii pod opieką księcia Buckingham. Gdy Milady zostaje schwytana przez księcia, to właśnie Konstancja zostaje jej strażniczką. Kobieta pada jednak ofiarą wyrafinowanej gry aktorskiej Milady i zaczyna czuć do niej współczucie. Ulega też prośbom swojej więźniarki i przynosi jej nóż, by ta mogła nim zadać sobie śmierć. Milady jednak tym nożem zabija Konstancję, a później również i księcia Buckingham.
  • W filmie z 1953 r. Konstancja jest siostrzenicą pana Bonacieux i nie ginie z ręki Milady, a po wszystkim zostaje narzeczoną d’Artagnana.
  • W filmie z 1961 r. Konstancja zostaje kochanką d’Artagnana (w powieści ani razu nie konsumują swego związku) i pomaga mu w walce z intrygami Richelieu. Zostaje jednak porwana przez Rocheforta i podstępem zmuszona do podpisania kompromitujących królową zeznań. D’Artagnan i trzej muszkieterowie odbijają ją jednak i ukrywają w domu Atosa, po czym z pomocą królowej ukrywają w klasztorze w Bethune. Tam jednak panią Bonacieux dopada Milady i zabija ją nożem. Kobieta umiera na rękach ukochanego szczęśliwa, że może go widzieć i do końca okłamując go, że wszystko będzie z nią w porządku.
  • W filmie animowanym „Hanna Barbera Przedstawia: Trzej muszkieterowie” Konstancja prowadzi oberżę, w której nieraz stołują się Atos, Portos i Aramis; kobieta żyje z nimi w wielkiej przyjaźni. Pewnego dnia odwiedza ją ze swymi przyjaciółmi d’Artagnan, który zakochuje się w niej z wzajemnością. Konstancja zostaje potem porwana i uwięziona w Bastylii, ale d’Artagnan i trzej muszkieterowie podstępem uwalniają ją. Później Konstancja organizuje spotkanie Anny Austriaczki i księcia Buckingham, po czym uwalnia Atosa, Portosa i Aramisa, gdy ci wpadli w niewolę ludzi kardynała, następnie razem z nimi pomaga d’Artagnanowi dostarczyć królowej jej diamentowe spinki na czas. Za te czyny Konstancja otrzymuje pozwolenie, by wyjść za d’Artagnana, który z kolei awansuje na porucznika muszkieterów.
  • W filmach Trzej muszkieterowie (1973) i Czterej muszkieterowie (1974) Konstancja jest krawcową królowej. Zostaje również kochanką d’Artagnana, z którym sypia przy każdej nadarzającej się okazji. Pomaga d’Artagnanowi w dostarczeniu Annie Austriaczce diamentowych spinek, za co potem zostaje porwana przez Rocheforta i uwięziona w jego prywatnym zamku, skąd odbijają ją Atos, Portos i Aramis. Następnie mężczyźni ukrywają ją w klasztorze w Bethune. Tam jednak kobietę dopada Milady i zadaje jej śmierć poprzez uduszenie różańcem.
  • W serialu animowanym Dogtanian i muszkieterowie wszystkie postacie są bohaterami królestwa zwierząt, a Konstancja zostaje zastąpiona przez postać Juliette Bonacieux, córki pana Bonacieux i ukochanej Dogtaniana, pokojówki królowej oraz jej serdecznej przyjaciółki. Juliette jest suczką, a Dogtanian psem – oboje walczą przeciwko intrygom Richelieu, a gdy Dogtanian zostaje muszkieterem, Juliette wychodzi za niego. Później w serialu „Powrót Dogtaniana”, będącym kontynuacją poprzedniego serialu, Juliette jest żoną głównego bohatera i ma z nim dwójkę dzieci: Filipa i Fleur. Mieszka z mężem i dziećmi na prowincji, a gdy Fleur zostaje porwana przez Milady, Juliette wraz z mężem rusza jej na ratunek, a wszystko kończy się dobrze.
  • W miniserialu radzieckim z 1978 r. Konstancja jest żoną sklepikarza Bonacieux. D’Artagnana poznaje nieco wcześniej niż w powieści (Gaskończyk jest na ulicy świadkiem sprzeczki małżonków). Poza tym losy Konstancji niewiele różnią się od tych ukazanych w powieści Dumasa. Konstancja w tej wersji zostaje otruta, a d’Artagnan odśpiewuje po jej śmierci pieśń rozpaczy.
  • W filmie Walta Disneya z 1993 r. Konstancja poznaje d’Artagnana, gdy wraz z Anną Austriaczką odbywa konną wycieczkę po okolicach Paryża; d’Artagnan widząc przyboczną straż obu kobiet bierze owych ludzi za bandytów i pokonuje ich. Odwaga Gaskończyka i jego umiejętności w walce budzą podziw obu pań, a Konstancja zakochuje się w młodzieńcu z wzajemnością. Potem przez cały film nie widzi go, ale często wspomina, a gdy dochodzi do ostatecznej walki z Richelieu, to Konstancja ratuje życie ukochanemu, podając mu w ostatniej chwili szpadę, dzięki czemu wygrywa on pojedynek z Rochefortem i zabija go. Później, gdy młodzieniec zostaje muszkieterem, Konstancja publicznie całuje go na oczach całego dworu.
  • W filmie Córka d’Artagnana z 1994 r. twórcy zasugerowali, że Konstancja urodziła d’Artagnanowi córkę Eloise, która potem jest główną bohaterką owego filmu.
  • W filmie „D’Artagnan” z 2001 r. Konstancja zostaje zastąpiona postacią Francesci Bonacieux, bratanicy pana Bonacieux i pokojówki królowej. D’Artagnan zakochuje się w dziewczynie, którą poznaje, gdy wynajmuje u jej stryja pokój. Dziewczyna początkowo jest obojętna na zaloty młodzieńca, później jednak zaczyna je odwzajemniać oraz pomaga mu w walce z intrygami kardynała Richelieu. Razem z królową i ukochanym jedzie odwiedzić pewną przyjaciółkę Anny Austriaczki, u której jednak łapie ich Febre, agent Richelieu. Więzi on w swoim zamku królową, księcia Buckingham oraz Francescę planując ich zabić w odpowiednim momencie. D’Artagnan zbiera jednak wszystkich muszkieterów, po czym zdobywa z nimi zamek i zabija Febre'a, a następnie zostaje muszkieterem i żeni się z Francescą.
  • W filmie animowanym „Trzech muszkieterów” z 2005 r. postacie są bohaterami królestwa zwierząt. Konstancja tam jest lwicą oraz córką Ludwika XIII i Anny Austriaczki. Jest też przyjaciółką trzech muszkieterów, od których po cichu bierze lekcje szermierki. Zaprzyjaźnia się później z d’Artagnanem i jego siostrą Kicią, którą bierze na dwórkę. Później zostaje uwięziona przez Rocheforta na polecenie Richelieu, ale d’Artagnan z trzema muszkieterami oraz Kicią odbiją ją, po czym razem zbierają rozwiązaną gwardię królewskich muszkieterów i w bitwie pokonują wojska kardynała, który zostaje aresztowany. Podczas bitwy Konstancja i Kicia biją się na szpady z Rochefortem, ale zostają przez niego rozbrojone. Ratuje je wówczas d’Artagnan, który wygrywa pojedynek z agentem kardynała. Na końcu filmu d’Artagnan zostaje muszkieterem i na balu urządzonym przez króla tańczy z królewną Konstancją, w której zakochał się z wzajemnością.
  • W filmie animowanym „Trzej muszkieterowie” z 2009 r. Konstancja jest osobistą przyjaciółką królowej oraz prowadzi oberżę „Cheux Dumas”, gdzie często jadają muszkieterowie. Z wzajemnością zakochuje się w d’Artagnanie i pomaga mu w walce z intrygami kardynała Richelieu, a na końcu jest obecna przy mianowaniu swego ukochanego muszkieterem.
  • W filmie z 2011 r. Konstancja poznaje d’Artagnana idąc na targ i widzi go, jak ten wraz z trzema muszkieterami pokonuje czterdziestu gwardzistów kardynała. D’Artagnan zaleca się wtedy do Konstancji, ta jednak daje mu kosza, jednak młodzieniec robi na niej duże wrażenie. Potem prosi jego oraz Atosa, Portosa i Aramis o pomoc w odzyskaniu diamentowych spinek królowej, a także osobiście pomaga mu w walce z ludźmi kardynała. Pochwycona przez Rocheforta staje się jego argumentem w negocjacjach z Gaskończykiem – młodzieniec oddaje mu diamenty Anny Austriaczki w zamian za wolność ukochanej, ale sam popada przez to w niewolę. Na szczęście Konstancja z trzema muszkieterami uwalnia ukochanego, zaś d’Artagnan zabija Rocheforta, oddaje diamenty królowej i wszystko kończy się dobrze.

Bibliografia

  • A. Dumas, Trzej muszkieterowie, Wydawnictwo Siedmioróg, Wrocław 1999.
  • A. Dumas, D’Artagnan, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2003.
  • A. Dumas, Trzej muszkieterowie. Dwadzieścia lat później, Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003.
  • A. Dumas, Wicehrabia de Bragelonne. Tom I, Państwowe Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1959.
  • A. Dumas, Wicehrabia de Bragelonne. Tom II, Państwowe Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1959.
  • A. Dumas, Wicehrabia de Bragelonne. Tom III, Państwowe Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1959.