Konstandinos Mitsotakis

Konstandinos Mitsotakis

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

Data i miejsce urodzenia	18 października 1918 Chania
Data i miejsce śmierci	29 maja 2017 Ateny
Premier Grecji
Okres	od 11 kwietnia 1990 do 13 października 1993
Przynależność polityczna	Nowa Demokracja
Poprzednik	Ksenofon Zolotas
Następca	Andreas Papandreu

Konstandinos Mitsotakis (gr. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; ur. 18 października 1918 w Chanii^[1], zm. 29 maja 2017 w Atenach^[2]) – grecki polityk, wieloletni poseł do Parlamentu Grecji, minister, w latach 1984–1993 lider Nowej Demokracji, premier Grecji od 11 kwietnia 1990 do 13 października 1993.

Życiorys

Pochodził z rodziny o wieloletnich tradycjach politycznych. Jego krewnym (bratem babki) był Elefterios Wenizelos. W parlamencie zasiadali jego ojciec ze swoim bratem, ten ostatni pełnił funkcję ministra. Konstandinos Mitsotakis studiował prawo oraz nauki polityczne i ekonomiczne na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach; studia ukończył w 1940, wkrótce przed wybuchem wojny grecko-włoskiej^[1]. Podczas niemieckiej okupacji uczestniczył w ruchu oporu, od 1942 walczył w oddziałach partyzanckich na Krecie. Dwukrotnie został skazany na karę śmierci^[1][3] – za pierwszym razem w marcu 1944 został ułaskawiony, za drugim razem w marcu 1945 uwolniony w ramach wymiany jeńców^[3].

Po wojnie początkowo zajął się działalnością publicystyczną w ramach lokalnej gazety w Chanii. W 1946 z ramienia liberałów swojego krewnego Sofoklisa Wenizelosa został po raz pierwszy wybrany na deputowanego. Regularnie uzyskiwał reelekcję w kolejnych wyborach do czasu przewrotu z 1967. W 1961 przyłączył się z liberałami do nowo powołanej formacji centrystów Jeorjosa Papandreu, wchodząc w skład jej kierownictwa^[1]. W 1951 po raz pierwszy objął funkcję rządową, będąc wówczas wiceministrem finansów. W powoływanych w 1963 i 1964 rządach Jeorjosa Papandreu obejmował urząd ministra finansów^[3]. Stał się jednym z liderów wewnątrzpartyjnej opozycji wobec premiera, co doprowadziło do jego odwołania 15 lipca 1965. Po kryzysie politycznym był ministrem koordynacji zajmującym się sprawami gospodarczymi^[1].

W kwietniu 1967, po przewrocie i przejęciu władzy przez juntę czarnych pułkowników, został aresztowany^[4]. Później zwolniony, w 1968 wyemigrował przez Turcję do Francji, gdzie zamieszkał w Paryżu. W 1973 powrócił do Grecji, ponownie został uwięziony, jednak w 1974 wojskowa dyktatura upadła^[3]. W tym samym roku bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski^[3]. Posłem do Parlamentu Grecji został w 1977 z ramienia kierowanej przez siebie partii neoliberalnej. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1981, 1985, czerwcu 1989, listopadzie 1989, 1990, 1993, 1996 i 2000, będąc deputowanym nieprzerwanie do 2004^[5].

W 1978 przyłączył się do Nowej Demokracji Konstandinosa Karamanlisa. Był ministrem koordynacji w latach 1978–1980, a następnie do 1981 ministrem spraw zagranicznych w gabinecie Jeorjosa Ralisa. W 1984 zastąpił Ewangelosa Awerofa na stanowisku przewodniczącego Nowej Demokracji^[1]. Kierowana przez niego ND ponownie przegrała wybory w 1985 z socjalistami. Zwyciężała następnie w obu wyborach w 1989, nie uzyskując jednak większości parlamentarnej. Doprowadziło to do kolejnych wyborów w 1990. Po nich w kwietniu 1990 Konstandinos Mitsotakis stanął na czele nowego rządu. W 1992 pełnił w swoim gabinecie funkcję ministra spraw zagranicznych. Zakończył urzędowanie na stanowisku premiera w październiku 1993 po przegranych wyborach. W tym samym roku ustąpił również z kierowania partią^[6], został honorowym przewodniczącym Nowej Demokracji^[7].

Życie prywatne

W 1953 poślubił Marikę Mistotakis^[1], która zmarła w 2012. Mieli czwórkę dzieci: trzy córki i syna, spośród nich w działalność polityczną zaangażowali się Dora Bakojani i Kiriakos Mitsotakis^[7].

Przypisy