Konstans II (cesarz rzymski)
| ||
Cesarz rzymski | ||
Okres | od 407 do 411 | |
Dane biograficzne | ||
Data urodzenia | ? | |
Data śmierci | 411 | |
Konstans II (zm. 411) – cesarz rzymski (uzurpator), panujący w latach 407-411, syn Konstantyna III.
W młodości wstąpił do klasztoru, został zeń jednak zabrany w 407 roku przez ojca i obwołany koregentem z tytułem cezara. Dał się poznać jako utalentowany dowódca, wypierając z terytorium Hiszpanii ostatnie wojska wierne prawowitemu cesarzowi Honoriuszowi. W 411 roku wyruszył ponownie do Hiszpanii przeciwko buntownikowi Maksymusowi, który korzystając z najazdu plemion germańskich ogłosił niezależność. Pobity przez niego ratował się ucieczką do Galii, dogoniony przez jego wojska w Vienne nad Rodanem i zamordowany.
Bibliografia
- Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Warszawa: Iskry, 2006. ISBN 83-207-1748-5.
Media użyte na tej stronie
Siliqua Obv: DNCONSTANSPFAVG - Diademed, draped and cuirassed bust right. Rev: VICTORIAAAVGGG Exe: KONT - Roma seated left, holding Victory on globe and spear.