Konstantin Bieskow

Konstantin Bieskow
Ilustracja
Pełne imię i nazwiskoKonstantin Iwanowicz Bieskow
Data i miejsce urodzenia18 listopada 1920
Moskwa
Data i miejsce śmierci6 maja 2006
Moskwa
Pozycjanapastnik
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1937Sierp i Mołot Moskwa
1938–1940Metallurg Moskwa45(13)
1941–1954Dinamo Moskwa196(90)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1952 ZSRR2(0)
Odznaczenia
Order „Za Zasługi dla Ojczyzny” II klasy Order „Za Zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Przyjaźni Narodów Order „Znak Honoru” Order „Znak Honoru”
Spotkanie Konstantina Bieskowa z Władimirem Putinem (2000)

Konstantin Iwanowicz Bieskow (ros. Константин Иванович Бесков, ur. 18 listopada 1920 w Moskwie, zm. 6 maja 2006 w Moskwie) – rosyjski piłkarz i trener piłkarski, zawodnik i selekcjoner reprezentacji Związku Radzieckiego.

Kariera piłkarska

Występował na pozycji napastnika. Karierę piłkarską zaczął jako nastolatek od występów w drużynach dziecięcych i młodzieżowych. W 1937 był zawodnikiem zespołu Sierp i Mołot Moskwa, a następnie klubu Metallurg Moskwa, występującego w radzieckiej ekstraklasie. W 1940 odbył służbę wojskową w oddziałach ochrony pogranicza. Wkrótce został graczem Dynama Moskwa, jednak na przeszkodzie w kontynuowaniu kariery zawodniczej stanął wybuch wojny między Związkiem Radzieckim a Niemcami w czerwcu 1941. Bieskow został wcielony do oddziałów podlegających NKWD. Początkowo odbywał służbę patrolową w Moskwie, a następnie służył w jednostkach specjalnych OMSBON. Do gry w piłkę powrócił jako zawodnik Dynama w 1944. Przez następne lata był jednym z najlepszych piłkarzy drużyny moskiewskiej. W rozgrywkach ligowych ZSRR rozegrał 231 meczów zdobywając 104 bramki. Trzy razy zdobył mistrzostwo kraju (1945, 1949 i 1954). W 1953 wywalczył z kolegami Puchar Związku Radzieckiego. Dzięki udanym występom w klubie trafił do reaktywowanej reprezentacji Związku Radzieckiego, w której wystąpił w dwóch meczach na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach w 1952. Karierę piłkarską zakończył w 1954.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery sportowej przez ponad 40 lat zajmował się pracą trenerską. Na początku pracował jako członek sztabu szkoleniowego radzieckiej reprezentacji. Od 1956 był szkoleniowcem drużyn klubowych. Większość swej kariery trenerskiej spędził prowadząc drużyny z Moskwy: Torpedo, CSKA, Lokomotiw, Dynamo, Spartak oraz Asmarał. Większość prowadzonych przez niego drużyn zaliczała się do ligowej czołówki. Największe sukcesy w piłce klubowej odniósł pracując w Dynamie i Spartaku. Drużynę Dynama objął w 1967 i prowadził ją przez 6 sezonów, dwukrotnie zdobywając z nią wicemistrzostwo ZSRR w 1967 i 1970 oraz także dwukrotnie, w tych samych latach, Puchar ZSRR. W sezonie 1971-1972 doprowadził Dynamo do finału Pucharu Zdobywców Pucharów. Ponad 11 lat przepracował w Spartaku. Karierę w tej drużynie rozpoczął od wywalczenia awansu do ekstraklasy. Przez 9 sezonów z rzędu prowadzona przez niego drużyna zajmowała miejsca w pierwszej trójce ligi: dwukrotnie pierwsze (w 1979 i 1987), pięciokrotnie drugie i dwukrotnie trzecie. W latach 1988-1991 był wiceprezesem Federacji Piłki Nożnej ZSRR, po czym powrócił do pracy trenera. W lidze rosyjskiej prowadził Asmarał, a karierę trenerską kończył w Dynamie, z którym w 1995 zdobył Puchar Rosji.

Trzykrotnie powierzano mu prowadzenie reprezentacji Związku Radzieckiego. W 1964 doprowadził ją do finału Mistrzostw Europy, w którym przegrała z Hiszpanią. Za porażkę z frankistami został z inspiracji Nikity Chruszczowa odsunięty od stanowiska. Po raz drugi prowadził reprezentację w połowie lat siedemdziesiątych. Z drużyną olimpijską awansował do finałów Igrzysk w Montrealu, gdzie drużynę przejął jednak Walery Łobanowski. Trzeci raz był selekcjonerem w latach 1979-1982. Wywalczył wówczas awans do mistrzostw świata w Hiszpanii, gdzie Sborna przeszła do drugiej rundy. Po zakończeniu turnieju stracił stanowisko na rzecz Łobanowskiego.

Przez krótki czas pracował również jako dziennikarz: w latach 1962-1963 pełnił obowiązki redaktora naczelnego programów sportowych w radzieckiej telewizji. Cieszył się wielkim szacunkiem i zaufaniem ludzi sportu i kibiców. Wielokrotnie był nagradzany i odznaczany. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych szkoleniowców w historii radzieckiego i rosyjskiego futbolu.

Został odznaczony m.in. Orderem Zasług dla Ojczyzny II i III klasy, Orderem Lenina, Orderem Przyjaźni Narodów, Orderem Wojny Ojczyźnianej II klasy oraz dwukrotnie Orderem „Znak Honoru”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
SU Order of the Badge of Honour ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Badge of Honour‎. The Soviet Union (USSR).
Flag of the Soviet Union (dark version).svg
(c) I, Cmapm, CC-BY-SA-3.0
The flag of the Soviet Union (1955-1991) using a darker shade of red.
Schematic of the flag as adopted in 1955.
Order gpw1 rib.png
Soviet Ribbon bar Order Of The Patriotic War (1st Class)
RR5110-0101R.png
Монета Банка России — Серия: Выдающиеся спортсмены России (футбол): К.И. Бесков. 2 рубля, пруф, реверс.
Orden for Service III.png
Ribbon bar of Order of Merit Before the Fatherland 3st
Vladimir Putin 22 November 2000-7.jpg
(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0
МОСКВА, КРЕМЛЬ. Церемония вручения выдающемуся российскому футболисту Константину Бескову ордена «За заслуги перед Отечеством» II степени.