Konstantin Rakutin
 (c) Mil.ru, CC BY 4.0 | |
 generał major | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 maja 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 października 1941 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1919–1941 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | dowódca 24 Armii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Konstantin Iwanowicz Rakutin (ros. Константи́н Ива́нович Раку́тин; ur. 8 maja?/ 21 maja 1902 we wsi Nowinki w guberni włodzimierskiej, zm. 7 października 1941 k. wsi Siemlowo w obwodzie smoleńskim) – radziecki dowódca wojskowy, generał-major, Bohater Związku Radzieckiego (1990).
Życiorys
Rosjanin, w 1917 skończył szkołę realną w Niżnym Nowogrodzie, pracował w miejscowym komitecie wykonawczym, od lipca 1919 żołnierz Armii Czerwonej. W grudniu 1919 skończył kursy piechoty czerwonych dowódców w Tambowie, brał udział w wojnie domowej w Rosji jako pomocnik komisarza szkoły wojskowej 9 Pułku Nadwołżańskiego, pomocnik dowódcy kompanii 473 Pułku Strzelców w 53 Dywizji Strzelców Frontu Zachodniego, w 1920 uczestniczył w kampanii polskiej, w sierpniu 1920 jako żołnierz 4 Armii został internowany w Prusach Wschodnich, w 1921 wrócił do Rosyjskiej FSRR.
Od 1921 jako dowódca kompanii walczył na Dalekim Wschodzie z białymi i z Japończykami (Marsz Chabarowski), w lutym 1922 wyróżnił się podczas ataku na wieś Wołoczajewki, w którym został ranny. Od 1922 służył w wojskach OGPU na Dalekim Wschodzie i jako politruk eskadronu kawalerii, od 1925 naczelnik komendantury pogranicznej Nikołajewsku nad Amurem, od 1926 naczelnik specjalnej Ochotniczej Komendantury Pogranicznej, w 1927 wyróżnił się podczas tłumienia zbrojnego antykomunistycznego buntu Winokurowa w Jakucji, w 1931 ukończył Wyższą Pograniczną Szkołę OGPU. Od 1931 pomocnik szefa wydziału szkoły ochrony pogranicznej i wewnętrznej OGPU, od listopada 1936 szef wydziału szkoleniowego 2 Szkoły Ochrony Pogranicznej i Wewnętrznej NKWD w Charkowie, od 1936 wieczorowo ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego w Moskwie, od 1937 szef 13. berezyńskiego oddziału pogranicznego na Białorusi, od 1939 szef sztabu Leningradzkiego Okręgu Pogranicznego, od września 1939 szef sztabu Zarządu Wojsk Pogranicznych NKWD Okręgu Leningradzkiego, 1939-1940 jako pomocnik dowódcy wojsk 15 Armii Ochrony Tyłów brał udział w wojnie z Finlandią. Od 29 lutego 1940 kombryg, a od 4 czerwca 1940 generał major. Od lipca 1940 szef Nadbałtyckiego Okręgu Pogranicznego.
Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie radziecko-niemieckiej, 26 czerwca wyznaczony na szefa ochrony tyłów Frontu Północno-Zachodniego, a 30 czerwca 1941 na dowódcę 31 Armii. Od 15 lipca 1941 dowódca 24 Armii, dowodził kontrofensywą Armii Czerwonej i operacją jelnińską, w której przerwano obronę Wehrmachtu, rozbito niemieckie zgrupowanie i odbito Jelnię z rąk niemieckich. Gen.-mjr Rakutin zginął w walce w obwodzie smoleńskim. Pośmiertnie w 1990 otrzymał tytuł Bohatera ZSRR.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (pośmiertnie, 5 maja 1990)
- Order Lenina (pośmiertnie, 5 maja 1990)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (pośmiertnie, 6 maja 1965)
- Order Czerwonej Gwiazdy (1941)
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” (1938)
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Jubilee Medal "XX Years of the Workers' and Peasants' Red Army"
Autor: Олюсь, Licencja: CC BY-SA 3.0
Union of Soviet Socialist Republics (USSR); Workers' and Peasants' Red Army; rank insignia commanding and leading personnel of the ground forces (Army) generic, here:
- gorget patch – great (to tunic, tunic with stand-up collar, gymanstyorka, and coat) design as to 1940:
- rank «General-mayor» (comparable to NATO OF-6).
(c) Mil.ru, CC BY 4.0
Ракутин Константин Иванович (1902 — 1941) — советский военачальник