Konstanty Aleksandrowicz (legionista)
| kapitan piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 września 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 września 1918 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small} | |
Konstanty Aleksandrowicz ps. „Kostek” (ur. 14 września 1882 w Warszawie, zm. 6 września 1918 w Krakowie) – kapitan piechoty Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, taternik[1].
Życiorys
Urodził się 14 września 1882 w Warszawie, w rodzinie Ludwika, przedsiębiorcy i Eleonory[2][3]. Był bratem Wacława (1884–1926), kapitana Wojska Polskiego i Heleny po mężu Zawrockiej.
Konstanty uczył się w kilku szkołach średnich: w Warszawie, Chełmie, Marianpolu i Piotrkowie Trybunalskim. Wydalany ze szkół za wrogi stosunek do carskich władz szkolnych. Za udział w pracy w tajnych kółkach socjalistycznych młodzieży szkół średnich usunięty został dyscyplinarnie ze szkoły piotrkowskiej. Maturę uzyskał w Mariampolu. Z powodu zaangażowania w ruch socjalistyczny nie został przyjęty na studia. Odbył wtedy roczną służbę wojskową.
Po zakończeniu służby wojskowej zapisał się na Uniwersytet Warszawski, gdzie nadal był związany z ruchem socjalistycznym. W 1905 wyjechał na rok do Pragi, gdzie uczęszczał na politechnikę. W 1907 został aresztowany przez władze carskie i wydalony z Imperium Rosyjskiego. Ponownie powrócił do Pragi i kontynuował studia. Następnie przeniósł się na politechnikę we Lwowie, gdzie w 1908 r. zapisał się do tworzonego wówczas Związku Walki Czynnej. W ZWC ukończył szkołę oficerską.
Po rozpoczęciu I wojny światowej, wziął udział w walkach prowadzonych przez legiony polskie. Walczył w stopniu porucznika, jako dowódca kompanii w 5 pułku piechoty. 1 października 1915 został ciężko ranny w walkach na Wołyniu. 2 lipca 1915 został awansowany na porucznika, a 1 listopada 1916 na kapitana[4]. Został przewieziony do szpitala w Krakowie, gdzie przybywał aż do swej śmierci. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6459 – pośmiertnie 17 maja 1922[5]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 22 grudnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[6]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie – pośmiertnie 1922[7]
Przypisy
- ↑ Adam Uziembło: Ludzie i Tatry. Kraków: Wyd. Literackie Kraków, 1987, s. 298. ISBN 83-08-01556-5.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-29]..
- ↑ Tu podano, że urodził się w 1883. Żołnierze Niepodległości : Aleksandrowicz Konstanty, ps. „Kostek”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-08-29].
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 5.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 18.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 296, poz. 391.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 680.
Bibliografia
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- W. Lipiński, Aleksandrowicz Konstanty, Polski Słownik Biograficzny, T. I, Kraków 1935, s. 70.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).