Konstanty Biergiel

Konstanty Biergiel

wiceadmirał
Data i miejsce urodzenia	11 września 1855 Tuła
Data śmierci	7 grudnia 1939
Przebieg służby
Lata służby	od 1876
Siły zbrojne	Carska MW (1876–1919)  Marynarka Wojenna (1919–1921)
Jednostki	Noworossijsk Reni Bug Dwienadcat Apostołow Gieorgij Pobiedonosiec Zaporożec Nowgorod Czesma
Stanowiska	szef Polskiej Bazy Morskiej we Francji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Późniejsza praca	Liga Morska i Rzeczna
Odznaczenia

Konstanty Biergiel (ur. 11 września 1855 w Tule, zm. 7 grudnia 1939) – polski wiceadmirał i morski oficer pokładowy okrętów nawodnych. W okresie od 1876 do 1919 służył w Imperialnej Marynarce Wojennej Rosji, a następnie do 1921 w polskiej Marynarce Wojennej. Brał udział w I wojnie światowej. Karierę w Polsce zakończył na stanowisku szefa Polskiej Bazy Morskiej w Cherbourgu.

Służba wojskowa w Rosji

Konstanty Biergiel urodził się 11 września 1855 w Tule w rodzinie Władysława i Marii z Malewskich. W 1876 ukończył Morski Korpus Kadetów w Petersburgu. Był także absolwentem Akademii Morskiej w Petersburgu (1908).

Po ukończeniu szkoły i otrzymaniu stopnia miczmana został skierowany do służby liniowej i pływał na okrętach różnych klas. W 1882 otrzymał awans na lejtnanta (porucznika). W latach 1893–1893 dowodził, w stopniu kapitana II rangi (komandora porucznika), torpedowcami „Noworossijsk” i „Reni”. Następnie służył na stawiaczu min „Bug”, pancernikach „Dwienadcat' Apostołow" i „Gieorgij Pobiedonosiec" oraz kanonierce „Zaporożec”. W 1901, po otrzymaniu awansu do stopnia kapitana I rangi (komandora), został dowódcą pancernika obrony wybrzeża „Nowgorod”. W 1902 był attaché morskim w Stambule, a od 1903 do 1907 dowodził pancernikiem „Czesma”. Po ukończeniu Akademii Morskiej dowodził siłami torpedowymi na Morzu Czarnym. W 1910 mianowano go kontradmirałem i powierzono dowodzenie amurską Flotyllą Rzeczną. W 1913 awansował na wiceadmirała. Podczas I wojny światowej pracował w rosyjskim Sztabie Generalnym.

Awanse

• miczman – 1876
• lejtnant – 1882
• kapitan 2. rangi – 1893
• kapitan 1. rangi – 1901
• kontradmirał – 1910
• wiceadmirał – 1913

Służba wojskowa w Polsce

W 1919 przybył do Warszawy i zgłosił się do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany jako generał porucznik marynarki i udał się jako ekspert na rokowania ws. traktatu wersalskiego. Od 1920 był pierwszym szefem Polskiej Bazy Morskiej w Cherbourgu. W 1921 w stopniu wiceadmirała został przeniesiony w stan spoczynku. Po odejściu z wojska zamieszkał w Bydgoszczy przy ulicy Jackowskiego 14, gdzie działał w oddziale Ligi Morskiej i Rzecznej. Wykładał również w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej. Przed rozpoczęciem II wojny światowej, 14 sierpnia 1939 ewakuował się z Bydgoszczy do Gołąbek pod Warszawą. Zmarł 7 grudnia 1939. Został pochowany na cmentarzu w Gołąbkach.

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[1]
• Order Palm Akademickich (III Republika Francuska, 1931 – zezwolenie Prezydenta RP)^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Gizela Chmielewska, Adres: Jackowskiego 14 czyli o wiceadmirale Konstantym Biergielu z carskiej floty, który morza i okręty zamienił na Bydgoszcz
• Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, Maria Babnis, Alfons Jankowski, Jan Sawicki. Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom II. Polska Marynarka Wojenna. Część I. Korpus oficerów 1918–1947, Wyższa Szkoła Morska. Gdynia 1996, ISBN 83-86703-50-4