Konstanty Borozdin

Konstanty Borozdin
major uzbrojenia major uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia

31 maja 1897
Wiazniki gub. włodzimierska

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

przed 1918–1940

Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

Instytut Techniczny Uzbrojenia

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941) Medal Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Konstanty Borozdin (ur. 31 maja 1897 we Wiaźnikach, gub. włodzimierska, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major uzbrojenia inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana i Marii z d. Makarów[1]. Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej, uzyskał tytuł inżyniera[1]. Był wyznania prawosławnego[2]. Od 19 sierpnia 1916 do 12 kwietnia 1917, w stopniu chorążego, służył w rosyjskim 66 Zapasowym Pułku Piechoty[2].

Uczestnik wojny 1920 r. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. W 1924 w kadrze 30 pułku artylerii polowej - odkomenderowany na studia na Politechnikę Lwowską[3]. W sierpniu 1924 został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów uzbrojenia z równoczesnym wcieleniem do Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr VII i przydziałem do Zbrojowni nr 3 w Poznaniu na stanowisko kierownika warsztatu mechanicznego[4][5][6]. 1 grudnia 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 19. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1932 w Departamencie Wojskowym Ministerstwa Przemysłu i Handlu, następnie w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia[7]. 27 czerwca 1935 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[8]. Od 1938 był w komitecie redakcyjnym Przeglądu Wojsk Pancernych. W marcu 1939 pełnił służbę w Instytucie Technicznym Uzbrojenia na stanowisku kierownika referatu broni maszynowej Oddziału Broni Małokalibrowej[9].

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 015/2 1940 i liście PCK (AM) 3410.

Konstanty Borozdin był żonaty z Ireną z Welerów, z którą miał dwóch synów[1].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Został również upamiętniony Dębem Pamięci posadzonym przez Starostwo Powiatowe w Łasku.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 49.
  2. ↑ a b Памяти героев ↓.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 773, 824.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 86 z 28 sierpnia 1924 roku, s. 491.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1228, 1240, 1247.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 443, 507.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 299, 847.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 69.
  9. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 501.
  10. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  11. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 354.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 443.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie