Konstanty Górski (pisarz)

Konstanty Górski

Spectator, Kocio

Data i miejsce urodzenia	1862 Wola Pękoszewska
Data i miejsce śmierci	5 marca 1909 Kraków
Miejsce spoczynku	Cmentarz Rakowicki w Krakowie
Zawód, zajęcie	historyk sztuki, Od 1891 kierownik Biblioteki Polskiej w Paryżu, wykładowca dziejów malarstwa Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	doktor od 1888 roku.
Edukacja	Studia z zakresu historii sztuki i literatury na Friedrich-Wilhelms-Universität Berlin. W 1888 roku uzyskał doktorat.
Pracodawca	Biblioteka Polska w Paryżu, Szkoła Sztuk Pięknych w Krakowie

Konstanty Maria Górski

Bożawola
Rodzina	Górscy
Ojciec	Jan Górski
Matka	Maria z Łubieńskich Górska
Żona	Antonina Chłapowska
Dzieci	Franciszek Górski, Jan Górski

Konstanty Marian Maria Górski^[1] ps. Spectator (ur. 1862 w Woli Pękoszewskiej, zm. 5 marca 1909 w Krakowie) – polski pisarz, krytyk literatury i sztuki, poeta oraz historyk. Badacz literatury XVII I XVIII wieku.

Życiorys

Pochodził z rodziny o tradycjach patriotycznych. Był wnukiem generała Franciszka Górskiego, a synem Jana Górskiego i Marii z hrabiów Łubieńskich. Bratem Konstantego był polityk Ludwik Górski (1865–1931), a siostrą malarka Pia Maria Górska (1878–1974)^[1]. Syn Konstantego, Franciszek Górski, był zaś cenionym polskim fizjologiem.

Konstanty uczył się w Gimnazjum św. Anny, potem zaczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim^[2]. Kontynuował naukę studiując historię sztuki i literatury na Friedrich-Wilhelms-Universität Berlin. W 1888 roku uzyskał doktorat. Po 1891 kierownik Biblioteki Polskiej w Paryżu, a także wykładowca dziejów malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1896-1899 organizował w Paryżu stacje naukowe Akademii Umiejętności. W latach 1890-1894 i 1901-1902 recenzent teatralny „Czasu”. Przyjaciel Henryka Sienkiewicza.

Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w grobowcu rodzinnym, w kwaterze 25^[3][4].

Grób Konstantego i Pii Górskich na Cmentarzu Rakowickim

Wywód przodków

Twórczość

Reprezentował poglądy zachowawczo katolickie, pozostając pod wpływem Stanisława Tarnowskiego. Jego poglądy estetyczne kształtowały się pod wpływem Jacoba Burckhardta. Tworzył wiersze, opowiadania i nowele. Jako poeta reprezentował tendencje klasycyzujące – zbiór poezji pt. Wierszem (1883-1893, wyd. 1904). Autor noweli Biblioman nagrodzonej III miejscem na konkursie „Czasu” (1895). Zajmował się krytyką, publikując szereg studiów literackich i artystycznych (w „Bibliotece Warszawskiej” i w „Czasie”). Znawca literatury polskiej XVII i XVIII w. Autor studiów o Janie III Sobieskim w literaturze polskiej XVII w. (1882), o bajkach Krasickiego i zwłaszcza źródłowej pracy o Karpińskim (Pisma literackie 1913). Pisma literackie wydane zostały przez Stanisław Pigonia (1913). Tłumaczył i parafrazował dzieła Horacego, Katullusa, Wergiliusza.

Wybrane prace

• Biblioman: nowela z konkursu literackiego "Czasu" (1896)[1]
• Król Jan III w poezji polskiej XVII w.
• Studia nad bajkami Krasickiego,
• Franciszek Karpiński (w Pismach literackich),
• Polska sztuka współczesna na wystawie we Lwowie [2]

Przypisy

Bibliografia

• Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934-1939)
• Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-1927)
• Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-1969)
• Krystyna Górska-Gołaska (redaktor): Górscy Herbu Boża Wola – Przodkowie i potomkowie generała Franciszka Górskiego. Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2000. ISBN 8370632832. ISSN 00794651. (pol.)
• Artur Hutnikiewicz: Młoda Polska. Wyd. IX - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 429, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13850-9.

Linki zewnętrzne

• Wielcy.pl: Konstanty Marian Górski
• Publikacje i rękopisy Konstantego Górskiego w bibliotece Polona