Konstanty Hegel
| Data i miejsce urodzenia | 18 lutego 1799 Warszawa |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 lipca 1876 Warszawa |
| Dziedzina sztuki | rzeźba |
| Ważne dzieła | |
Pomnik Syreny na Starym Mieście | |
Konstanty Hegel (ur. 18 lutego 1799 w Warszawie, zm. 20 lipca 1876 tamże) – rzeźbiarz i pedagog.
Życiorys
Urodził się w pochodzącej z Austrii, a osiadłej w Warszawie około połowy XVIII w. rodzinie rzeźbiarskiej. Rzeźbiarzami byli jego ojciec Antoni Hegel i dziadek Józef Hegel. Nauki pobierał w Liceum Warszawskim, które ukończył w roku 1819. W latach 1819–1823 studiował na Oddziale Sztuk Pięknych Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego pod kierunkiem Pawła Malińskiego, Antoniego Brodowskiego i Antoniego Blanka. Jesienią 1823 roku wyjechał do Rzymu, gdzie kontynuował studia w Akademii św. Łukasza i Akademii Francuskiej w latach 1823–1827 i 1829–1830. Przerwa w studiach w latach 1827–1829 spowodowana była wyjazdem do Warszawy, do której powrócił po ich ukończeniu.
W czasie powstania listopadowego został mianowany setnikiem Gwardii Bezpieczeństwa. Po upadku powstania, od roku 1831 prowadził własną pracownię rzeźbiarską. W latach 1844–1862 był profesorem rzeźby i rysunku ornamentacyjnego w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Od roku 1865 pracował jako profesor w Szkole Rysunkowej w Warszawie. Utrata wzroku w roku 1868 spowodowała jego wycofanie się z działalności pedagogicznej, artystycznej i społecznej. Ostatnie lata życia spędził w nędzy i osamotnieniu.
Jego uczniami byli m.in.: Andrzej Pruszyński, Bolesław Syrewicz i Pius Weloński.
Jest autorem wielu dzieł rzeźbiarskich o zróżnicowanej tematyce. Do najważniejszych należą: pomnik Syreny w Warszawie, neogotycki pomnik nagrobny Aleksandry i Stanisława Kostki Potockich w Wilanowie, pomnik oficerów lojalistów poległych w powstaniu listopadowym oraz dekoracja rzeźbiarska Teatru Wielkiego w Warszawie.
Opracował Katalog muszkułów zewnętrznych ciała ludzkiego (1845).
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 177-I-24)[1].
Przypisy
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: KONSTANTY HEGEL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-11-06].
Media użyte na tej stronie
.jpg)
Autor: Dennis Jarvis from Halifax, Canada, Licencja: CC BY-SA 2.0
PLEASE, NO invitations or self promotions, THEY WILL BE DELETED. My photos are FREE to use, just give me credit and it would be nice if you let me know, thanks.
Image of a mermaid have been used on the crest of Warsaw as its symbol, since the mid of the 14th century.
Legend says that two mermaid sisters swam to the shore of the Baltic Sea from their home in the depths. One of them decided to swim further towards the Danish straits. Now she is sitting on a rock in Copenhagen. The second swam to the seaside town, Gdańsk and up the Vistula River, to Old Town, where she came out of the water to rest. She liked it so much that she decided to stay.
The fishermen, in the area, noticed someone was agitating the waves of the Vistula River, tangling their nets and freeing fish. They decided to catch the culprit but when they heard the enchanting song of the mermaid, they gave up on their plans and came to love the beautiful woman-fish.
A rich merchant caught her and keep her as a prisoner in a wooden shed, with no access to the water. Her cries were heard by a young farm-hand who with the help of a friend freed her one night. The mermaid, in recognition of the fact that the inhabitants had come to her aid, swore that if they would be in danger, she would come to protect them. That is why the Warsaw mermaid is armed with a sword and a shield, for the protection of the city.