Konstanty Heumann

Konstanty Heumann
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1888
Kraków

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

5 Dywizjon Żandarmerii
14 Pułk Artylerii Polowej
22 Pułk Artylerii Polowej

Stanowiska

dowódca plutonu żandarmerii
kwatermistrz pułku
dowódca dywizjonu artylerii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Konstanty Marcin Józef Heumann (ur. 11 listopada 1888 w Krakowie, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Konstanty Heumann urodził się 11 listopada 1888 w Krakowie[1]. Był synem Konstantego i Wandy[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko królewskiej Obrony Krajowej. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy artylerii. W 1916 jego oddziałem macierzystym był pułk haubic polowych nr 45, a dwa lata później pułk artylerii polowej nr 145[2][3].

31 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika, i przydzielony do Stacji Zbornej i Uzupełnień Formacji Artyleryjskich[4][5]. Następnie pełnił służbę w 5 dywizjonie żandarmerii na stanowisku dowódcy plutonu żandarmerii Tarnów[6]. 1 czerwca 1921 pełnił, w stopniu rotmistrza, służbę w Dowództwie Żandarmerii Wojskowej, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 5 dywizjon żandarmerii wojskowej w Krakowie[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 13. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[8].

W lipcu 1922 został przeniesiony z korpusu oficerów żandarmerii do korpusu oficerów artylerii z równoczesnym wcieleniem do 14 pułku artylerii polowej w Poznaniu[9][10]. Następnie został przeniesiony do 22 pułku artylerii polowej w Rzeszowie, a z dniem 1 sierpnia 1924 wyznaczony na stanowisko kwatermistrza[11][12]. W styczniu 1927 został przesunięty w tym pułku na stanowisko dowódcy II dywizjonu[13][14]. Z dniem 30 września 1929 został przeniesiony z dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X w stan spoczynku[15]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V i był wówczas w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V[16]. Mieszkał w Katowicach przy ulicy Poniatowskiego 24 m. 4[17].

W chwili wybuchu II wojny światowej był zmobilizowany w stopniu podpułkownika artylerii[1]. Po kampanii wrześniowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Ostatnie wiadomości od niego pochodzą ze Lwowa[1]. W 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 – został wymieniony na liście wywózkowej 55/1-97 oznaczony numerem 3123 i dosłownie określony jako Konstanty Nejman (Chojman)[18]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d Zuzanna Gajowniczek: Ukraiński ślad Katynia. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, 1995, s. 76.
  2. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1916 ↓, s. 150.
  3. ↑ Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 457, 508.
  4. ↑ Dziennik Nr 14 1919 ↓, s. 351.
  5. ↑ Dziennik Nr 15 1919 ↓, s. 382.
  6. ↑ Poźniakowska-Hanak 2006 ↓, s. 129.
  7. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 403, 652.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 291.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 26 lipca 1922, s. 566.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 741, 816.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 30 lipca 1924 roku, s. 417.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 678, 739.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 22 stycznia 1927, s. 14.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 396, 452.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 263.
  16. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 943.
  17. ↑ Księga adresowa miasta Wielkich Katowic 1935/36 r., Katowice 1935, s. 117, 230.
  18. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 65. [dostęp 2015-06-17].
  19. ↑ a b c Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 508.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Signum laudis2.gif
Baretka Signum laudis
Med. Austria 1912-1913.JPG
Austrian mobilitation cross of 1912/1913's ribbon
AUT KuK Kriegsbande BAR.svg
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).