Konstanty Horoch
.jpg) | |
 rotmistrz | |
| Data urodzenia | 10 czerwca 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 sierpnia 1960 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | adiutant szefa sztabu |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg){kind=small}       | |
.JPG)
Konstanty Horoch (ur. 10 czerwca 1892, zm. 12 sierpnia 1960 w Londynie) – rotmistrz Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 10 czerwca 1892. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 12 lutego 1923 prezydent RP awansował go z dniem 1 stycznia 1923 na porucznika ze starszeństwem z 1 grudnia 1920 i 6. lokatą w korpusie oficerów jazdy[1][2][3][4]. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[5]. Na przełomie lat 20. i 30. był oficerem zawodowym 5 pułku ułanów w garnizonie Ostrołęka[6][7][8][9][10].
W latach 30. pełnił funkcję adiutanta Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, a następnie Marszałka Polski, gen. Edwarda Śmigłego-Rydza (obok niego innym oficerem ordynansowym był wówczas rtm. Alfons Vacqueret)[11][12][13][14][15], któremu m.in. towarzyszył podczas wizyty we Francji na przełomie sierpnia/września 1936[16].
Po 19 marca 1937 został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[17][18]. W marcu 1939 pełnił służbę na stanowisku adiutanta szefa Sztabu Głównego[19].
W 1937 i 1938 na łamach dzienników polskich opublikowano ogłoszenie, zgodnie z którym Zdzisław Horoch (właściciel majątku Boksyce), Józef Horoch (szef wydziału Państwowego Banku Rolnego), rtm. Konstanty Horoch, inż. Tadeusz Horoch (zam. w Warszawie) oraz z upoważnienia Józef Horoch (właściciel majątku Gwoździec Stary), Eustachego Horocha (właściciel majątku Mosty Wielkie) i Ludwika Horocha (dyrektor Towarzystwa „Tesp”) we Lwowie oświadczyli, że „nie pozostają w żadnym stopniu pokrewieństwa lub znajomości towarzyskiej z Ludwikiem Horochem, wymienianym w prasie w związku z aferą dyskontową”[20][21][22].
Zmarł 12 sierpnia 1960 i został pochowany na cmentarzu Saint Mary w London Borough of Wandsworth[23][24] (Battersea)[25].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych[26][18]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[27]
- Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (III Republika Francuska, 1936)[28]
- Krzyż Oficerski Orderu Białej Róży Finlandii (Finlandia, przed 1936)[29]
- Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia, przed 1937)[30]
- Krzyż Kawalerski Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa, przed 1937)[31]
- Krzyż Kawalerski Orderu Krzyża Orła (Estonia, 1935)[32]
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 lutego 1923, s. 100.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 687.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 610.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 357.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 155.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 609.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 551.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 294.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 18, 91.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 632.
- ↑ Zjazd Legionistów w Krakowie był aktem głębokiego hołdu dla Marsz. Piłsudskiego. „Głos Poranny”, s. 1, Nr 214 z 7 sierpnia 1935.
- ↑ Pułkownik Glabisz o Wielkopolsce. „Nowy Kurjer”, s. 8, Nr 18 z 23 stycznia 1936.
- ↑ Legioniści składają hołd u trumny ukochanego Komendanta. „Nowy Kurjer”, s. 1, Nr 180 z 7 sierpnia 1935.
- ↑ Przyjazd członków rządu. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 178 z 7 sierpnia 1935.
- ↑ W siedzibie nowomianowanego Marszałka. „Gazeta Gdańska”, s. 2, Nr 260 z 11 listopada 1936.
- ↑ Gen. Rydz-Śmigły wyjeżdża do Paryża w dn. 28 bm.. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 196 z 28 sierpnia 1936.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937, s. 5.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 304.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 420.
- ↑ Wyjaśnienie. „Express Poranny”. Nr 364, s. 4, 14 grudnia 1937.
- ↑ Oświadczenie rodziny Horochów. „Kurjer Polski”. Nr 317, s. 10, 18 listopada 1938.
- ↑ Oświadczenie. „Kurjer Poranny”. Nr 320, s. 6, 19 listopada 1938.
- ↑ Konstanty Horoch. ancestry.co.uk. [dostęp 2015-11-26]. (ang.).
- ↑ Konstanty Horoch. billiongraves.com. [dostęp 2015-11-26]. (ang.).
- ↑ Polish Graves in North, West & South London cemeteries and churches. polishheritage.co.uk. [dostęp 2022-10-24]. (ang.).
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 18.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Wysokie odznaczenia dla polskich gości. „Nowy Kurjer”, s. 2, Nr 205 z 4 września 1936.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 21, 11 listopada 1936.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 6, 19 marca 1937.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 5, 19 marca 1937.
- ↑ Konstanty Horoch. president.ee. [dostęp 2015-11-26]. (est.).
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Baretka Orderu Białej Róży - Rycerz I klasy
Baretka Komandora Orderu Trzech Gwiazd
Baretka: Order Gwiazdy Rumunii (model 1877) – Kawaler – Księstwo i Królestwo Rumunii.
Baretka Orderu Krzyża Orła 5 klasy
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Gen. Janusz Gąsiorowski, mjr Jan Axentowicz, rtm. Konstanty Horoch, płk Jerzy Englisch w wagonie salonowym podczas wizyty generała w państwach bałtyckich.
Rtm. Konstanty Horoch w wagonie salonowym podczas wizyty generała Janusz Gąsiorowski w państwach bałtyckich.