Konstanty Ihnatowicz

Konstanty Ihnatowicz

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1864 Tuła
Data śmierci	9 listopada 1918
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie

Grób symboliczny Konstantego Ihnatowicza na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Konstanty Ihnatowicz (ur. 18 kwietnia^?/ 30 kwietnia 1865 w Tule, zm. 21 września 1944 w Warszawie) – generał major armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego.

Młodość, służba w carskiej armii

Syn Witolda i Konstancji z Abramowiczów. Uczył się w wojskowym gimnazjum i szkole marynarki wojennej w Petersburgu, następnie ukończył Nikołajewską Szkołę Inżynieryjną. Od 1 czerwca 1881 roku pełnił służbę w armii carskiej. Ostatnio pracował w Zarządzie Inspektoratu Inżynierii Okręgu Wojennego w Piotrogrodzie. Na pułkownika awansował w roku 1912, stopień generała majora otrzymał w roku 1915.

Służba w WP, późniejsze losy

Do WP przyjęty 20 listopada 1918 roku z zatwierdzeniem posiadanego stopnia. Początkowo zajmował stanowisko szefa sekcji emerytur w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Od 15 marca do 15 lipca 1920 roku był szefem sekcji wojenno-likwidacyjnej Departamentu VIII Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1921 roku przechodzi w stan spoczynku. Zmarł w czasie powstania warszawskiego w Ambulatorium Szpitala Prowizorycznego przy ul. Chmielnej 34 w Warszawie. Jego grób symboliczny znajduje się na warszawskich Powązkach (E-1-20)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Bielecki Robert, Polski Czerwony Krzyż. Zarząd Główny. Biuro Informacji i Poszukiwań. Archiwum, Żołnierze Powstania Warszawskiego, Tom 1, Neriton, 1995.
• Kryska-Karski Tadeusz, Żurakowski Stanisław, Generałowie Polski niepodległej, Londyn, Figaro Press, 1976.
• Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994