Konstanty Manowarda
| ||
 major artylerii | ||
| Data i miejsce urodzenia | 13 marca 1886 Lwów | |
|---|---|---|
| Data śmierci | 1950 | |
| Przebieg służby | ||
| Siły zbrojne |  Armia Austro-Węgier, Wojsko Polskie | |
| Jednostki | 21 Pułk Artylerii Polowej, DOK X | |
| Stanowiska | komendant kadry baterii zapasowej dowódca dywizjonu pułku | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Konstanty Manowarda de Jana[1] (ur. 12 czerwca 1888 we Lwowie, zm. 1950 w Middlesex) – major artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 12 czerwca 1888 we Lwowie[2]. Służył w c. i k. armii. W styczniu 1909 jako rezerwowy podoficer został mianowany rezerwowym kadetem w pułku armat polowych nr 32[3]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1917 w korpusie oficerów artylerii. Jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii polowej nr 130[4].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich z 18 marca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego jako oficer byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1917 oraz otrzymał przydział do Dowództwa Artylerii WP z dnia 1 listopada 1918[5][6]. Został awansowany do stopnia do stopnia majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8][9]. W latach 20. był przydzielony do 21 pułku artylerii polowej w Krakowie, w którym w 1923 był komendantem kadry baterii zapasowej[10]. 15 sierpnia 1924 został przesunięty na stanowisko dowódcy I dywizjonu[11][12]. W styczniu 1927 został przesunięty ze stanowiska dowódcy I dywizjonu w Białej-Bielsku na stanowisko dowódcy III dywizjonu w Oświęcimiu[13]. W 1928, pozostając z przydziałem do macierzystego pułku, służył w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[14]. W 1934 jako major artylerii przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr X jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Przemyśl[15].
Ordery i odznaczenia
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[17]
- Krzyż Wojskowy Karola[17]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[17]
Przypisy
- ↑ W Rocznikach Oficerskich 1923, 1924, 1928 oraz w Roczniku Oficerskim Rezerw 1934 imię wskazano jako Konstantyn.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2020-12-09]..
- ↑ Awans styczniowy w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 11 z 16 stycznia 1909.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1040, 1226.
- ↑ I. Dział personalny. Dekrety Naczelnego Wodza Wojsk Polskich. 1174 i 1190. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 899, 907, Nr 37 z 3 kwietnia 1919.
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: 1922, s. 71.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 815.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 738.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 451.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 755.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 80 z 20 sierpnia 1924 roku, s. 458.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 676.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 22 stycznia 1927 roku, s. 14.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 431.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 1044.
- ↑ Konstanty Manowarda (ang.). ancestry.co.uk. [dostęp 2017-03-07].
- ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1226.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
_as_used_for_Signum_Laudis.gif)
Baretka Signum laudis
Baretka Krzyża Wojskowego Karola – Austro-Węgry. (Karl-Truppenkreuz)
Baretka Signum laudis
Austrian mobilitation cross of 1912/1913's ribbon
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.