Konstanty Rdułtowski
 Konstanty Rdułtowski w 1935 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 stycznia 1880 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 marca 1953 |
| Poseł na Sejm II kadencji, | |
| Okres | od 1928 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 | |
Konstanty Rdułtowski (ps. „Czernichowski”, używał go w korespondencji do Polski po 1945 roku) (ur. 31 stycznia 1880 w Czernichowie Górnym na Nowogródczyźnie, zm. 7 marca 1953 w East Moor, w Wielkiej Brytanii) – polski ziemianin, działacz społeczny, polityk, poseł na Sejm i senator w II RP.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Mińsku Litewskim, następnie Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej.
Po studiach wrócił do rodzinnego gospodarstwa w Czernichowie Górnym. Był związany z ruchem strzeleckim. W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. W latach 1919–1920 działał w Radzie Polskiej Ziemi Mińskiej. Był tam też prezesem Polskiej Macierzy Szkolnej Ziemi Mińskiej.
Do przełomu 1922/1923 był p.o. starosty powiatu baranowickiego, po czym został przeniesiony na urząd starosty powiatu stołpeckiego[1]. Został prezesem Towarzystwa Rolniczego Baranowickiego, prezesem Izby Rolniczej Nowogródzkiej, potem Wileńskiej. W latach 30. był prezesem oddziału Związku Legionistów Polskich w Turce. Był tam też członkiem rady powiatowej i rady miejskiej, od 1934 roku – burmistrzem.
Od 1928 roku był posłem na Sejm II kadencji (1928–1930). Mandat poselski uzyskał z ramienia BBWR w okręgu nr 61 (Nowogródek).
W 1934 roku został senatorem III kadencji (1930–1935) z województwa krakowskiego i ponownie został wybrany senatorem w IV kadencji (1935–1938), dwukrotnie z województwa lwowskiego. Należał do koła Rolników Sejmu i Senatu. Był wiceprezesem komisji leśnej w Sejmie i Senacie[2][3]. Członek Rady Głównej Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich w 1939 roku[4].
3 października 1939 roku został aresztowany przez NKWD na dworcu w Baranowiczach. Przebywał w karnych więzieniach w Baranowiczach, Mińsku oraz przejściowo w Swierdłowsku. 28 kwietnia 1940 został skazany z art. 74 kk BSRR - jako element społecznie niebezpieczny na 8 lat łagrów[5] i zesłany do Karabasu (Karaganda), Tałgaru koło Ałma-Aty oraz do Jang-Jul, gdzie był komisarzem ewakuacyjnym Polaków z ZSRR. Wraz z oddziałami polskimi przedostał się na Bliski Wschód, a następnie do Wielkiej Brytanii, gdzie był honorowym działaczem Skarbu Narodowego[3].
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[3]
Życie prywatne
Był synem Eugeniusza i Ludwiki. Ożenił się z Zofią, z którą mieli córkę Teresę[3].
Przypisy
- ↑ Ruch służbowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych od 15 grudnia 1922 do 1 marca 1923 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”, s. 22, Nr 2 z 31 marca 1923.
- ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 396.
- ↑ a b c d Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP. [dostęp 2012-05-26].
- ↑ Rocznik Ziem Wschodnich 1939, s. 211.
- ↑ Sławomir Kalbarczyk – Z badań nad losami polskich parlamentarzystów represjonowanych przez władze sowieckie w latach 1939-1941, w: Okupacja sowiecka ziem polskich 1939–1941, pod red. Piotra Chmielowca, Rzeszów – Warszawa, 2005, s. 165.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Senator IV kadencji Senatu II RP (1935–1938)