Konstanty Sulkiewicz

Konstanty Sulkiewicz
Konstanty Sulkiewicz-Hoźman-Mirza
Data i miejsce urodzenia

10 września 1888
Suwałki

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Zawód, zajęcie

prawnik

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Konstanty Sulkiewicz[a] (ur. 10 września 1888 w Suwałkach, zm. 1940 w ZSRR) – polski prawnik, podporucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 10 września 1888 w Suwałkach w rodzinie tatarskiej[1][2][3], zamieszkującej na ziemi oszmiańskiej w guberni wileńskiej. Jego pradziadkiem był płk Mustafa Achmatowicz, oficer 4 Pułku Litewskiej Przedniej Straży, którego imieniem nazwano Pułk Jazdy Tatarskiej kawalerii II RP[4]. Jego rodzicami byli Maciej Achmatowicz (1820–1901, poeta i major 5 pułku ułańskiego) i Helena z rodu Tuhan-Mirza Baranowskich[5]. Jego rodzeństwem byli Aleksander, Stefan, Bohdan, Leon (1897–1960), Maria, Ewa i Elżbieta[5].

Ukończył studia prawnicze. Po zakończeniu I wojny światowej w 1918 pełnił funkcję wicedyrektora kancelarii ministerstwa spraw zagranicznych w Azerbejdżannie[6]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8]. W 1923, 1924, jako oficer rezerwowy był przydzielony do 23 pułku ułanów w garnizonie Wilno[9][10]. W 1934 jako podporucznik rezerwy kawalerii był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr III jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto[11].

W okresie II Rzeczypospolitej był prawnikiem w Warszawie[3] i wiceprokuratorem Sądu Okręgowego w Wilnie[12].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. W 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w ramach zbrodni katyńskiej dokonanej na terenach ukraińskich[13][b]. Konstanty Sulkiewicz został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni[3].

Odznaczenie

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji wojskowej jego tożsamość była podawana jako: „Konstanty Sulkiewicz-Hoźma mirza” (Rocznik Oficerski 1923, 1924), lub „Konstanty Sulkiewicz-Mirza-Hoźman” (Rocznik Oficerski Rezerw 1934).
  2. ↑ W opublikowanej w 1994 Ukraińskiej Liście Katyńskiej nie widnieje osoba pod nazwiskiem Konstanty Sulkiewicz: Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 91. [dostęp 2015-11-15].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 122, 881.
  2. ↑ Konstanty Hoźman-Mirza-Sulkiewicz. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-25].
  3. ↑ a b c Ryszard Czarnecki: Czwarty Katyń. naszeblogi.pl, 2015-10-12. [dostęp 2015-11-18].
  4. ↑ Sławomir Hordejuk. Tatarski poeta. „Przegląd Tatarski”. Nr 3, s. 15-16, 2011. 
  5. ↑ a b Sławomir Hordejuk. Tatarski poeta. „Przegląd Tatarski”. Nr 3, s. 16, 2011. 
  6. ↑ Selim Chazbijewicz: Tatarzy polscy w ruchu prometejskim. nowyprometeusz.pl/. [dostęp 2015-11-18].
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 707.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 629.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 646.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 578.
  11. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 881.
  12. ↑ a b M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu administracji sądownictwa i wymiaru sprawiedliwości”.
  13. ↑ Konstanty Sulkiewicz. Katedra polowa Wojska Polskiego. [dostęp 2015-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-19)].

Bibliografia