Konstanty Wincenty Plejewski

Konstanty Wincenty Plejewski
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1767[a]
Górzno

Data śmierci

24 lutego 1838

Biskup pomocniczy płocki
Okres sprawowania

1823–1838

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

29 maja 1790

Prezbiterat

6 czerwca 1790

Nominacja biskupia

24 listopada 1823

Sakra biskupia

8 lutego 1824

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 lutego 1824

Konsekrator

Adam Michał Prażmowski

Współkonsekratorzy

Feliks Łukasz Lewiński,
Józef Marceli Dzięcielski

Konstanty Wincenty Plejewski (ur. 7 kwietnia 1767[a] w Górznie, zm. 24 lutego 1838) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy płocki.

Życiorys

29 maja 1790 otrzymał święcenia diakonatu, a 6 czerwca 1790 prezbiteriatu. 24 listopada 1823 papież Leon XII prekonizował go biskupem pomocniczym diecezji płockiej oraz biskupem in partibus infidelium laganijskim. 8 lutego 1824 przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa płockiego Adama Michała Prażmowskiego. Współkonsekratorami byli biskup janowski Feliks Łukasz Lewiński oraz biskup pomocniczy kujawski Józef Marceli Dzięcielski.

W 1830 roku zadeklarował wsparcie finansowe uczestników powstania listopadowego, nie wywiązał się jednak z tych zobowiązań, pomimo interwenci osób wspierających powstanie[1]. Biskupem pomocniczym płockim był do śmierci 24 lutego 1838.

Uwagi

  1. a b dzień niepewny

Przypisy

  1. Władysław Rostocki, Jan Skarbek, Jan Ziółek: Duchowieństwo a powstanie listopadowe (Postawa patriotyczna i życie religijne). Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Lublin 1980, s. 106-107.

Bibliografia