Konstantyn (Malinkow)

Konstantyn

Metropolita wraczański
Kraj działania	Bułgaria
Data i miejsce urodzenia	1843 Kałofer
Data śmierci	4 grudnia 1912
Metropolita wraczański
Okres sprawowania	1884–1912
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Bułgarski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Metropolia wraczańska
Śluby zakonne	przed 1873
Diakonat	przed 1873
Prezbiterat	przed 1873
Nominacja biskupia	22 lipca 1884
Chirotonia biskupia	11 grudnia 1884

Konstantyn, nazwisko świeckie Malinkow (ur. 1843^[1] w Kałoferze, zm. 4 grudnia 1912) – bułgarski biskup prawosławny.

Życiorys

Wykształcenie teologiczne uzyskał w seminarium duchownym Patriarchatu Konstantynopolitańskiego na wyspie Chalki oraz w katolickim seminarium św. Atanazego w Rzymie (zachował przy tym wyznanie prawosławne). Po powrocie do Bułgarii złożył w Ruse, przed metropolitą Grzegorzem, wieczyste śluby mnisze. Pełnił następnie obowiązki namiestnika biskupiego (dziekana) w Silistrze. W 1873 otrzymał godność archimandryty^[2].

W 1874 został administratorem metropolii wraczańskiej, zastępując biskupa Awerkiusza, zawieszonego w wykonywaniu obowiązków na skutek konfliktu z miejscową bułgarską społecznością. Archimandryta Konstantyn został źle przyjęty przez przywódców tej społeczności. W związku z tym uzyskał nawet zgodę na przeniesienie do pracy duszpasterskiej w Widyniu, ostatecznie jednak postanowił kontynuować zarządzanie eparchią – jako administrator – z tymczasowej siedziby w Plewenie^[3]. Witał w Plewenie cara Aleksandra II^[2]. Po zakończeniu wojny rosyjsko-tureckiej brał udział w opracowywaniu nowych statutów cerkiewnych, regulujących wzajemne relacje nowo powstałego Księstwa Bułgarii oraz Egzarchatu Bułgarskiego. Był deputowanym Zgromadzenia Konstytucyjnego (1879) oraz I Wielkiego Zgromadzenia Ludowego (1879), które wskazało Aleksandra I jako pierwszego władcę niepodległej Bułgarii^[2]. Brał następnie udział w pracach nad redakcją nowego statutu Egzarchatu Bułgarskiego, przyjętego w 1895^[2].

Dopiero 22 lipca 1884 otrzymał nominację na metropolitę wraczańskiego, zaś 11 listopada tego samego roku miała miejsce jego chirotonia biskupia^[3]. Od 1886 zasiadał w Świętym Synodzie Egzarchatu Bułgarskiego, od 1905 do 1908 był członkiem jego prezydium. Reprezentował poglądy prorosyjskie; w czasie rządów Stefana Stambołowa bronił konstytucyjnych prac Cerkwi^[2]. W swojej eparchii rozwijał działalność dobroczynną i wspierał rozwój oświaty^[1].

Metropolitą wraczańskim pozostawał do śmierci w 1912^[2].

Przypisy