Konstantyn II (antypapież)
| ||
antypapież | ||
Data urodzenia | brak danych | |
Data śmierci | brak danych | |
Antypapież | ||
Okres sprawowania | 767-768 | |
Wyznanie | chrześcijaństwo | |
Kościół | rzymskokatolicki | |
Pontyfikat | 767 |
Konstantyn II – antypapież w okresie od 5 lipca 767 do 6 sierpnia 768[1].
Życiorys
Był bratem księcia Toto z Nepi, człowiekiem świeckim[1]. Po śmierci Pawła I został obwołany papieżem, przez arystokrację rzymską[2]. Natychmiast nakazał udzielić sobie święceń przez biskupa Georgiosa z Praeneste[1]. Usilnie zabiegał o poparcie króla Franków, Pepina Krótkiego, lecz bezskutecznie[2]. Tymczasem kler rzymski na czele z Krzysztofem doszedł do porozumienia z królem Longobardów, Dezyderiuszem[1]. 30 lipca 768 roku, syn Krzysztofa dokonał zamachu stanu, aresztowano Konstantyna i wybrano papieża Stefana III[1]. W więzieniu, antypapież został okaleczony i pozbawiony wzroku[2]. W sierpniu 769 roku odbył się synod, na którym Konstantyn został oficjalnie złożony z urzędu, sponiewierany i wygnany[1].