Konstantyn II (antypapież)

Konstantyn II
antypapież
Data urodzeniabrak danych
Data śmiercibrak danych
Antypapież
Okres sprawowania767-768
Wyznaniechrześcijaństwo
Kościółrzymskokatolicki
Pontyfikat767

Konstantyn II – antypapież w okresie od 5 lipca 767 do 6 sierpnia 768[1].

Życiorys

Był bratem księcia Toto z Nepi, człowiekiem świeckim[1]. Po śmierci Pawła I został obwołany papieżem, przez arystokrację rzymską[2]. Natychmiast nakazał udzielić sobie święceń przez biskupa Georgiosa z Praeneste[1]. Usilnie zabiegał o poparcie króla Franków, Pepina Krótkiego, lecz bezskutecznie[2]. Tymczasem kler rzymski na czele z Krzysztofem doszedł do porozumienia z królem Longobardów, Dezyderiuszem[1]. 30 lipca 768 roku, syn Krzysztofa dokonał zamachu stanu, aresztowano Konstantyna i wybrano papieża Stefana III[1]. W więzieniu, antypapież został okaleczony i pozbawiony wzroku[2]. W sierpniu 769 roku odbył się synod, na którym Konstantyn został oficjalnie złożony z urzędu, sponiewierany i wygnany[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 133-134. ISBN 83-06-02633-0.
  2. ↑ a b c Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 48. ISBN 83-7006-437-X.
Antypapieże według Kościoła katolickiego
III wiek
IV wiek
V wiek
VI wiek
VII wiek
VIII wiek
IX wiek
X wiek
XI wiek
XII wiek
XIV wiek
XV wiek
  1. ↑ Celestyn II ostatecznie nie objął urzędu. Od czasów badań Mercatiego zaliczany do antypapieży, jednak we współczesnej historiografii klasyfikacja ta jest kwestionowana i proponuje się określać go jako „papież elekt”