Konstantyn II (książę Armenii Mniejszej)

Konstantyn II
—Pan Cylicji, Pan Gór—
Książę Cylicji
Okres1129 lub 1030
PoprzednikToros I
NastępcaLeon I
Dane biograficzne
DynastiaRubenidzi
Data urodzenianieznana
Data śmierci1129 lub 1130
OjciecToros I

Konstantyn II (ormiański: Կոստանդին Բ) czwarty książę Armenii Cylicyjskiej z dynastii Rubenidów, tytułowany również Panem Gór. Informacje na jego temat są szczątkowe. Data jego narodzin jest nieznana[1] a data śmierci pozostaje przedmiotem sporów. Zmarł albo w 1129[1] albo w 1130 roku[2]. Część współczesnych historyków kwestionuje nawet istnienie Konstantyna i twierdzi iż Toros I zmarł bez męskiego potomka a władzę po nim objął od razu jego brat Leon I[3][4].

Postać Konstantyna II pojawia się w Chronique Rimée de la Petite Arménie (Rymowana Kronika Armenii Małej) autorstwa Wahrama z Edessy[5]. Podaje on, że Konstantyn był synem Torosa I i jego nieznanej z imienia żony a po śmierci ojca odziedziczył tron. Rządził jednak tylko kilka miesięcy gdyż w wyniku intryg pałacowych[2] został uwięziony i otruty a władzę przejął Leon I:

Po śmierci Torosa, jego jedyny syn i dziedzic został uwięziony przez niegodziwych ludzi, którzy podali mu także truciznę, władzę nad księstwem przejął zaś Leon, brat Torosa.[5]

Bibliografia

  • Ghazarian, Jacob G., The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1093), Routledge, 2000
  • Runciman Steven, Dzieje wypraw krzyżowych: Królestwo Jerozolimskie i frankijski wschód 1100-1187, tom 2, Książnica, 2009

Przypisy

  1. ↑ a b | Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)
  2. ↑ a b Runciman Steven, Dzieje wypraw krzyżowych: Królestwo Jerozolimskie i frankijski wschód 1100-1187, tom 2, Książnica, 2009
  3. ↑ Ghazarian, Jacob G., The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1093), Routledge, 2000
  4. ↑ History of Armenia by Vahan Kurkjian • Chapter 27, penelope.uchicago.edu [dostęp 2021-04-17].
  5. ↑ a b | Kronika Wahrama z Edessy