Konstantyna (cesarzowa)
Data urodzenia | ok. 320 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 354 Caeni Gallicani, Bitynia |
Czczona przez | Kościół katolicki |
Wspomnienie | 18 lutego |
Szczególne miejsca kultu | Rzym |
Konstantyna, Konstancja[1], Constantina, Constantia (ur. ok. 320, zm. 354) – córka Konstantyna Wielkiego i jego żony Fausty, święta Kościoła katolickiego.
Urodziła się w cesarskiej rodzinie. Była początkowo żoną Hannibaliana[2]. Po jego śmierci (zamordowany w 337), Konstantyna poślubiła Konstancjusza Gallusa[3] – brata Juliana Apostaty. Miała opinię kobiety ambitnej, pysznej, bezwzględnej, ale o dużym rozeznaniu w kwestiach polityki[4][2]. Wedle historyka Ammiana Marcellina „Konstantyna [...] była prawdziwym potworem w niewieścim ciele, nigdy niesytym krwi ludzkiej”[4][5]. Wraz z Gallusem nadużywała władzy oskarżając niewinnych ludzi o praktyki magiczne i polityczne knowania, a następnie skazywała ich na śmierć[4][5]. Jedną z ich ofiar był kupiec aleksandryjski Klemacjusz, w którym bez wzajemności zakochała się jego teściowa[4][5]. Odrzucona postanowiła wywrzeć zemstę – ofiarowawszy Konstantynie drogocenny naszyjnik, otrzymała w zamian rozkaz natychmiastowego wykonania wyroku śmierci na Klemacjuszu[4][5].
Nawrócenie przeżyła po śmierci Konstancjusza Gallusa i udała się na pielgrzymkę do grobu św. Agnieszki, na cześć której ufundowała bazylikę w Rzymie, a resztę swych dni poświęciła najbardziej potrzebującym spośród swych dawnych poddanych[6].
Konstantyna zmarła na atak gorączki w bityńskiej Caeni Gallicani, w drodze na dwór brata, cesarza Konstancjusza II, który wezwał ją, by złożyła relację o nadużyciach, jakich dopuściła się wraz z mężem[7]. Jej ciało pochowano w pobliżu Via Nomentana w Rzymie, w mauzoleum, przekształconym później w kościół św. Konstantyny, gdyż była potem czczona jako święta. Jej porfirowy sarkofag jest wystawiony w Muzeum Watykańskim.
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 18 lutego[8].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Żywoty Świętych.pdf. [dostęp 2010-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-12)]. – Żywoty świętych (18 lutego)
- ↑ a b Krawczuk 2005 ↓, s. 452.
- ↑ Krawczuk 2005 ↓, s. 455.
- ↑ a b c d e Gibbon 1854 ↓, s. 389.
- ↑ a b c d Krawczuk 2005 ↓, s. 459.
- ↑ Św. Konstancja. [dostęp 2015-10-06].
- ↑ Krawczuk 2005 ↓, s. 460.
- ↑ Konstantia (Constantia) – Leksykon świętych (niem.)
Bibliografia
- Ammianus Marcellinus, Res gestae libri XXXI (wyd. polskie: Dzieje rzymskie, Warszawa 2002)
- Edward Gibbon: The history of the decline and fall of the Roman empire, with notes by Milman and Guizot. Ed. by W. Smith. Warszawa: Oxford University Press, 1854.
- Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Warszawa: Iskry, 2005, s. 1018.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Jean-Pol GRANDMONT, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sarcophagus of Constantina (daughter of emperor Constaninus I, also known as Saint Constance), sculpted around 340 AD. Formerly in the Mausoleo di Santa Costanza in Rome it is now on display at the Museo Pio-Clementino in the Vatican City.
Autor: Père Igor, Licencja: CC BY-SA 3.0
Détail du vitrail représentant sainte Constance, église Saint-Thomas, Excideuil, Dordogne, France.