Konstrukcja przysłupowa

Konstrukcja przysłupowa (przysłup, niem. Umgebinde) – system konstrukcji uniezależniający ściany budynku od dachu opartego na zespole płatwi i słupów. Więźba dachowa może być oparta np. na ramach stolcowych.
Rozwiązanie charakterystyczne dla obszaru Łużyc, Czech, Moraw, Dolnego i Górnego Śląska w obszarze przygranicznym z Czechami, Małopolski[2] i Spisza na Słowacji. W Polsce spotykane w budownictwie wiejskim i małomiasteczkowym, najczęściej w południowo-zachodniej części kraju.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ „Rozmieszczenie budownictwa przysłupowego może sugerować pochodzenie osadników ze Śląska oraz Saksonii”, [w:] Franciszek Kotula. Pochodzenie domów przysłupowych w Rzeszowskiem. „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej” R. V., nr 3/4, 1957, s. 557 (zob. Głuchoniemcy).
- ↑ Tomasz Czerwiński: Budownictwo ludowe w Polsce. Warszawa: Muza, 2008, s. 15-16, seria: Ocalić od zapomnienia. ISBN 978-83-7495-574-4.
Bibliografia
- Ignacy Tłoczek. Polskie budownictwo drewniane. Ossolineum. 1980.
Media użyte na tej stronie
Creating a Village. Sassenspegel ca. 1300
Autor: Silar, Licencja: CC BY-SA 3.0
Galician market square in Skansen, Sanok
Autor: Wojciech Pysz, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Muzeum Wsi Markowa (Polska) - chata przysłupowa z 1874 r.