Konstytucja Nauru

Nauru Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Nauru Ustrój polityczny Ustrój polityczny Nauru Konstytucja Konstytucja Nauru Władza ustawodawcza Parlament Nauru Spiker Marcus Stephen Władza wykonawcza Prezydent Lionel Aingimea Rząd Lionela Aingimea Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Kontrola państwowa Kontrola państwowa Samorząd terytorialny Podział administracyjny Nauru Samorząd Terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Demokratyczna Partia Nauru Naoero Amo Partia Centrum Wybory Wybory parlamentarne: 2016, 2019 Referenda: 2010 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Nauru minister: Baron Waqa Wikiprojekt Polityka

Konstytucja Republiki Nauru została przyjęta w następstwie niepodległości 31 stycznia 1968 roku.

Referendum

W 2010 roku na Nauru odbyło się referendum w sprawie zmiany konstytucji, dotyczące głównie wprowadzenia wybieralności prezydenta w wyborach bezpośrednich, a nie, jak dotychczas, przez parlament. Obywatele zdecydowanie opowiedzieli się przeciw zmianie konstytucji. Spośród 4,4 tys. głosujących prawie 3 tys. zagłosowało przeciw (ok. 68%). Frekwencja wyborcza wyniosła 78%^[1]. Władze państwa wyraziły rozczarowanie decyzją obywateli. Oświadczyli, że powodem odrzucenia zmian był strach i niepewność podsycany przez członków parlamentu niepopierających rządzącej administracji^[2].

Rozmieszczenie części

Konstytucja Nauru dzieli się na 11 części :

Część I (Art. 1 i 2) – Republika Nauru i Najwyższe prawa Nauru
Część II (Art. 3-15) – Ochrona Podstawowych Praw i Wolności
Część III (Art. 16-25) – Prezydent i Rząd
Część IV (Art. 26-47) – Ustawodawstwo
Część V (Art. 48-57) – Sądownictwo
Część VI (Art. 58-67) – Finanse
Część VII (Art. 68-70) – Służba państwowa
Część VIII (Art. 71-76) – Obywatelstwo
Część IX (Art. 77-79) – Uprawnienia nadzwyczajne
Część X (Art. 80-84) – Postanowienia ogólne
Cześć XI (Art. 85-100) – Przepisy ogólne

Linki zewnętrzne

• Konstytucja Nauru

Przypisy