Konstytucja Republiki Indonezji
Indonezja Ustrój i polityka Indonezji Ustrój polityczny Konstytucja Władza ustawodawcza Władza wykonawcza Władza sądownicza Kontrola państwowa Finanse Samorząd terytorialny Partie polityczne Wybory Polityka zagraniczna Wikiprojekt Polityka |
Konstytucja Republiki Indonezji – najważniejszy akt prawny (ustawa zasadnicza) Republiki Indonezji, uchwalony 18 sierpnia 1945 roku. Składa się z preambuły, 37 artykułów, 3 postanowień tymczasowych oraz 2 postanowień dodatkowych. Jest jedną z najkrótszych, pod względem treści, obowiązujących konstytucji na świecie[1].
Rozdziały
- I. Forma państwa i suwerenność
- II. Ludowe Zgromadzenie Doradcze
- III. Władza wykonawcza
- IV. Naczelna Rada Doradcza
- V. Ministrowie
- VI. Władze regionalne
- VII. Ludowa Izba Reprezentantów
- VIIA. Rada Reprezentantów Regionów
- VIIB. Wybory powszechne
- VIII. Finanse
- VIIIA. Państwowa Izba Kontroli
- IX. Władza sądownicza
- IXA. Terytorium państwa
- X. Obywatele i mieszkańcy
- XA. Prawa człowieka
- XI. Religia
- XII. Obrona kraju i bezpieczeństwo
- XIII. Edukacja i kultura
- XIV. Gospodarka narodowa i dobra społeczne
- XV. Flaga narodowa, język, godło i hymn
- XVI. Zmiana konstytucji
Zasady ustrojowe państwa
Najważniejsze zasady ustrojowe ustawa zasadnicza Indonezji zostały zapisane w rozdziale I konstytucji. Rozdział ten zawiera tylko jeden artykuł podzielony na trzy ustępy podkreślające zasady naczelne:
- zasada państwa jednolitego;
- zasadę republikańskiej formy sprawowania władzy;
- zasadę suwerenności ludu;
- zasadę demokratycznego państwa.
Zmiana konstytucji
Indonezyjska konstytucja należy do tzw. konstytucji sztywnych, co wiąże się z przeprowadzeniem szczególnej procedury w przypadku zmian[2]. Zmiana konstytucji następuje na mocy szczególnego aktu prawnego noszącego nazwę: Poprawka do Konstytucji Republiki Indonezji z 1945 r. (Perubahan Undang-Undang Negara Republik Indonesia Tahun 1945). Akt taki może być jedynie uchwalony przez Ludowe Zgromadzenie Doradcze, składające się z obu izb indonezyjskiego parlamentu. Prawo inicjatywy przysługuje co najmniej 1/3 członków Ludowego Zgromadzenia Doradczego. Projekt taki musi być złożony na piśmie oraz jasno określać, które artykuły podlegają zmianie, wraz z uzasadnieniem. Poprawka jest przyjmowana przez Ludowe Zgromadzenie Doradcze większością bezwzględną, przy obecności co najmniej 2/3 deputowanych. Konstytucja zawiera przy tym wyraźny zakaz zmiany przepisów dotyczących formy jednolitego państwa (art. 35 ust. 5).
Przypisy
Bibliografia
- S. Bożyk, M. Grzybowski (red.), Systemy Ustrojowe Państw Współczesnych, Białystok 2012.
Linki zewnętrzne
- Treść konstytucji na stronie Światowej Organizacji Pracy (ang.). ilo.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-11)].
Media użyte na tej stronie
State emblem of Indonesia is called Garuda Pancasila. The main part of the coat of arms is the golden mythical bird Garuda with a shield on its chest and a scroll gripped by its leg bears the national motto: "Bhinneka Tunggal Ika", roughly means "Unity in Diversity". The shield's five emblems represent Pancasila, the five principles of Indonesia's national philosophy. The numbers of feathers was meant to symbolize the date of Indonesian Proclamation of Independence; 17 feathers on each wings, 8 tail feathers, 19 upper tail feathers (under the shield, above the tail), and 45 neck feathers; all symbolize 17-8-1945; 17th August 1945. Garuda Pancasila was designed by Sultan Hamid II of Pontianak, and was adopted as national coat of arms on February 11, 1950.