Kontrafagot

Kontrafagot
Ilustracja
Klasyfikacja naukowa
Aerofon piszczałkowy
Klasyfikacja popularna
instrument dęty drewniany
Podobne instrumenty
Fagot (z lewej) i kontrafagot

Kontrafagotinstrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych.

Historia

Należy do grupy instrumentów z podwójnym trzcinowym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także obój, rożek angielski i jego wersja o wyższym stroju – fagot. Skala (zakres dźwięków muzycznych) instrumentu wynosi od B2 do f. Notacja dla kontrafagotu jest w kluczu basowym, lecz brzmi oktawę niżej od zapisu[1].

Instrument składa się z długiej, prawie pięciometrowej, podłużnej rury, poczwórnie złożonej. Otwory nawiercone na długości instrumentu otwierane są klapami[1].

Kontrafagot jest używany najczęściej jako wzmocnienie oktawowe basów. Powolne rozbrzmiewanie słupa powietrza powoduje ograniczenie w wykonywaniu drobnych wartości. Kontrafagot ma najniższy strój spośród instrumentów dętych drewnianych w składzie orkiestry symfonicznej. Odpowiednikiem kontrafagotu pod względem wysokości stroju jest (w przybliżeniu) w grupie instrumentów dętych blaszanych tuba, natomiast w rodzinie instrumentów smyczkowych kontrabas[1].

Kontrafagot wykonany w Wiedniu w pierwszej połowie XIX wieku

Do czasów współczesnych kontrafagot nie był postrzegany jako instrument solowy. Dopiero w XX wieku powstało szereg kompozycji na ten instrument[1].

Przykłady kompozycji na kontrafagot:

  • Erwin SchulhoffBassnachtigall na kontrafagot solo 1922
  • Gunther Schuller – Koncert na kontrafagot 1978
  • Donald ErbRed Hot Duets (5) for Two Contrabassoons 1990
  • David Neumeyer – Sonata na kontrafagot i fortepian 2001
  • Kalevi Aho – Koncert na kontrafagot 2004-2005

Znane partie orkiestrowe kontrafagotu:


Przypisy

  1. a b c d Raimondo InconisINCONIS,THE CONTRABASSOON, History and Technique – ed. Ricordi (19842004) ER 3008 / ISMN(ang.) 979-0-041-83008-7

Bibliografia

  • Raimondo InconisINCONIS,THE CONTRABASSOON, History and Technique – ed. Ricordi (19842004) ER 3008 / ISMN(ang.) 979-0-041-83008-7
  • The Study of Orchestration, Samuel Adler, W.W. Norton & Company, Inc., New York, London, ISBN 0-393-97572-X, s. 225

Linki zewnętrzne


Media użyte na tej stronie

Contrabassoon in C 1825–33.png
Autor: Johann Tobias Uhlmann (1776–1838), Licencja: CC0
Contrabassoon in C 1825–33, made by Johann Tobias Uhlmann (1776–1838), standard Austrian model. It was widely used in music played outdoors. It descends to C and features a tuning slide in the wing joint.
Contrabasson basson.JPG
I took the photograph myself of a friend's contrbasoon and my bassoon.
Contrabassoon2.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0