Konwalijka dwulistna

Konwalijka dwulistna

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	szparagowce
Rodzina	szparagowate
Rodzaj	konwalijka
Gatunek	konwalijka dwulistna
Nazwa systematyczna
Maianthemum bifolium (L.) F. W. Schmidt Fl. boem. 4:55. 1794
Synonimy
Majanthemum bifolium (L.) DC. Smilacina bifolia (Linnaeus) Desfontaines

Kwiaty

Konwalijka dwulistna (Maianthemum bifolium) – gatunek byliny zaliczany do rodziny szparagowatych (Asparagaceae) według systemu APG III (2009). Roślina występuje w Europie i Azji, pospolita jest w całej Polsce.

Morfologia

Kłącze

Cienkie, czołgające się.

Łodyga

Pojedyncza, wzniesiona, nierozgałęziona, rzadko owłosiona, o wysokości zaledwie 5–20 cm.

Liście

Przeważnie, jak wskazuje nazwa gatunkowa rośliny, występują tylko dwa liście. Istnieje też rzadko spotykana odmiana trzylistna, u której z kąta każdego liścia wyrasta oddzielna łodyga kwiatostanowa. Liście sercowatojajowate, ostro zakończone, osadzone blisko siebie. Nerwy na spodniej stronie blaszki wystające, orzęsione.

Kwiaty

Zebrane w 2–3 kwiatowe baldaszki tworzące grono na szczycie łodygi. Kwiatki bardzo drobne, na krótkich szypułkach osadzonych w kątach przysadek. Cztery działki okwiatu, długości 2–3 mm, o białym, lub żółtawym kolorze, zrośnięte w nasadzie. Pręciki cztery, o długości takiej, jak działki (lub niewiele mniejszej), słupek jeden z grubą i krótką szyjką i 2–3 komorową zalążnią. Kwiaty przedsłupne, kwitną od maja do czerwca, są owadopylne (zapylane przez muchówki).

Owoc

Kulista jagoda, zawierająca 1–2 kuliste nasiona. Początkowo zielona, po dojrzeniu czerwona.

Biologia i ekologia

Występuje w lasach, głównie na próchnicznych glebach powstałych w wyniku rozkładu igliwia i liści. Jest rośliną wskaźnikową takich właśnie gleb. Geofit ryzomowy o zasięgu okołobiegunowym. Często tworzy duże skupiska. Występuje na całym niżu, jak również w górach, gdzie dochodzi aż do piętra kosówki.

Roślina trująca

Owoce są trujące.

Przypisy

Bibliografia

• František Činčura, Viera Feráková, Jozef Májovský, Ladislav Šomšák, Ján Záborský: Pospolite rośliny środkowej Europy. Jindřich Krejča, Magdaléna Záborská (ilustracje). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1990. ISBN 83-09-01473-2.
• Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
• Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.