Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym

Konwencja chicagowska
Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym
Przedmiot regulacjimiędzynarodowe prawo lotnicze
Podpisanie7 grudnia 1944
Chicago
Wejście w życie4 kwietnia 1947
DepozytariuszStany Zjednoczone
Liczba sygnatariuszy52
Liczba stron193
Strona internetowa
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych
(c) Dominique Hymans (ayant-droit de certaines archives de Max Hymans, CC BY-SA 3.0
Podpisanie konwencji, Chicago 1944

Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym (ang. Convention on International Civil Aviation), znana również jako konwencja chicagowska (ang. Chicago Convention) – umowa międzynarodowa regulująca kwestie z zakresu prawa lotniczego, główne źródło międzynarodowego prawa lotniczego, sporządzona w Chicago 7 grudnia 1944, obowiązująca od 4 kwietnia 1947.

Konwencja ustanowiła Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO), będącą organizacją wyspecjalizowaną systemu Narodów Zjednoczonych. Konwencja zawiera przepisy dotyczące zwierzchnictwa w przestrzeni powietrznej, rejestracji statku powietrznego, wzajemnego uznawania licencji i certyfikatów, zakazu użycia broni wobec cywilnego statku powietrznego, międzynarodowych standardów i zalecanych metod postępowania, a także inne szczegółowe prawa państw stron konwencji. Jest też statutem ICAO.

Uchwalenie i zmiany

Konwencja została zmieniona trzynaście razy w latach 1956[1], 1958[2], 1961[3], 1962[4], 1973[5], 1974[6], 1975[7], 1980[8], 1997[9], 1998[10], 1999[11], 2002[12], 2005[13]. Językami autentycznymi są angielski, francuski, rosyjski i hiszpański. Dwie zmiany, przyjęte w 1995 i 1998 r., dotyczące tekstów autentycznych konwencji w językach arabskim i chińskim nie weszły jeszcze w życie. Stronami konwencji są 193 państwa, Polska złożyła dokument ratyfikacyjny 6 kwietnia 1945, jako pierwsza na świecie[14]. Depozytariuszem konwencji są Stany Zjednoczone.

Spory rozpatruje Rada ICAO, od jej rozstrzygnięcia dopuszczalne jest odwołanie do STSM lub powołanego ad hoc sądu rozjemczego (art. 85 - 87).

Wraz z uchwaleniem konwencji przyjęto następujące dokumenty[15]:

  1. Tymczasowy Układ o Międzynarodowym Lotnictwie Cywilnym, tworzący Tymczasową Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (PICAO) na okres poprzedzający powstanie stałej organizacji (ICAO).
  2. Konwencję o Międzynarodowym Lotnictwie Cywilnym, ustalającą podstawowe zasady rządzące lotnictwem cywilnym i transportem lotniczym.
  3. Układ o Tranzycie Międzynarodowych Służb Powietrznych, zwany też Układem o Dwóch Wolnościach.
  4. Układ o Międzynarodowym Transporcie Lotniczym, zwany też Układem o Pięciu Wolnościach.
  5. Projekty 12 technicznych załączników normujących wspólne procedury.
  6. Wzór umowy dwustronnej.

Załączniki

Lista załączników

Rada ICAO zgodnie z art. 37 Konwencji przyjmuje normy i zalecane metody postępowania (Standards And Recommended Practices, SARPs) w międzynarodowym lotnictwie cywilnym, wydawane w formie załączników (zwanych także Aneksami) do Konwencji. Aktualnie obowiązuje 19 załączników:

  • Załącznik 1 – Licencjonowanie personelu
  • Załącznik 2 – Przepisy ruchu lotniczego
  • Załącznik 3 – Służba meteorologiczna dla międzynarodowej żeglugi powietrznej
  • Załącznik 4 – Mapy lotnicze
  • Załącznik 5 – Jednostki miar do wykorzystania podczas operacji powietrznych i naziemnych
  • Załącznik 6 – Eksploatacja statków powietrznych
    • Cz. 1 – Międzynarodowy, zarobkowy transport lotniczy – samoloty
    • Cz. 2 – Międzynarodowe lotnictwo ogólne – samoloty
    • Cz. 3 – Operacje międzynarodowe – śmigłowce
  • Załącznik 7 – Znaki przynależności państwowej oraz rejestracyjne
  • Załącznik 8 – Zdatność do lotu statków powietrznych
  • Załącznik 9 – Ułatwienia
  • Załącznik 10 – Łączność lotnicza
    • Tom I – Pomoce radionawigacyjne
    • Tom II – Procedury telekomunikacyjne
    • Tom III – Systemy łączności
    • Tom IV – Radar dozorowania i system zapobiegania kolizjom
    • Tom V – Wykorzystanie zakresu radiowych częstotliwości lotniczych
  • Załącznik 11 – Służby ruchu lotniczego
  • Załącznik 12 – Poszukiwanie i ratownictwo
  • Załącznik 13 – Badanie wypadków i incydentów statków powietrznych
  • Załącznik 14 – Lotniska
    • Tom I – Projektowanie i eksploatacja lotnisk
    • Tom II – Lotniska dla śmigłowców
  • Załącznik 15 – Służby informacji lotniczej
  • Załącznik 16 – Ochrona środowiska
    • Tom I – Hałas statków powietrznych
    • Tom II – Emisje z silników statków powietrznych
    • Tom III - Emisje CO2 z samolotów
  • Załącznik 17 – Ochrona międzynarodowego lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji
  • Załącznik 18 – Bezpieczny transport materiałów niebezpiecznych drogą powietrzną
  • Załącznik 19 – Zarządzanie bezpieczeństwem (wszedł w życie 14 listopada 2013 r.[16])

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Zmiana art. 48a, 49e, 61 przyjęta 14.06.1954
  2. ↑ Zmiana art. 45 przyjęta 14.06.1954
  3. ↑ Dodanie art. 93bis, zmiana przyjęta 27.05.1947
  4. ↑ Zmiana art. 50a przyjęta 21.06.1961
  5. ↑ Zmiana art. 50a przyjęta 12.03.1971
  6. ↑ Zmiana art. 56 przyjęta 7.07.1971
  7. ↑ Zmiana art. 48a przyjęta 15.09.1962
  8. ↑ Zmiana art. 50a przyjęta 16.10.1974
  9. ↑ Dodanie art. 83bis, zmiana przyjęta 6.10.1980
  10. ↑ Dodanie art. 3bis, zmiana przyjęta 10.05.1984
  11. ↑ Zmiana dotycząca tekstu rosyjskiego przyjęta 30.09.1977
  12. ↑ Zmiana art. 50a przyjęta 26.10.1990
  13. ↑ Zmiana art. 56 przyjęta 6.10.1989
  14. ↑ Convention on International Civil Aviation Signed at Chicago on 7 December 1944
  15. ↑ Jafernik Henryk, Fellner Radosław, Prawo i procedury lotnicze, Gliwice 2015, s. 37, ISBN 978-83-7880-227-3.
  16. ↑ ICAO Safety Week Confirms Improved 2012 Accident Rate Results

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Signature-OACI-Max-Hymans.JPG
(c) Dominique Hymans (ayant-droit de certaines archives de Max Hymans, CC BY-SA 3.0
Signature de l'accord fondant l'Organisation de l'aviation civile internationale (OACI) à Chicago en 1944, avec Max Hymans à droite de l'image.