Konwencja o zakazie użycia amunicji kasetowej

Strony Konwencji (purpurowy) i sygnatariusze (błękitny)

Konwencja o zakazie użycia amunicji kasetowej (ang. Convention on Cluster Munitions (CCM)) – umowa międzynarodowa przyjęta 30 maja 2008 roku w Dublinie, otwarta do podpisu 3 grudnia 2008 roku w Oslo. Zgodnie z art. 17, weszła w życie 1 sierpnia 2010 r., po upływie 6 miesięcy od ratyfikacji przez 30 państw. Tego dnia zarejestrowana z nr. 47713 przez Sekretariat ONZ zgodnie z art. 102 Karty ONZ[1].

Obecnie stronami Konwencji jest 106 państw, z czego 11 przystąpiło po podpisaniu, poza tym 14 podpisało bez ratyfikacji[2]. Polska nie jest stroną Konwencji.

Depozytariuszem jest Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych (art. 22).

Języki oryginału: arabski, chiński, angielski, francuski, rosyjski i hiszpański (art. 23)[3].

W art. 1 Konwencja zakazuje wszelkiego użycia, produkcji, badania, nabywania, przekazywania i składowania amunicji kasetowej, jak również wspierania, zachęcania lub nakłaniania do podejmowania jakiejkolwiek działalności sprzecznej z tym zakazem.

Strony są zobowiązane do zniszczenia istniejących zapasów w ciągu 8 lat (art. 3) oraz do oczyszczenia z niewybuchów terenów zawierających je w ciągu 10 lat (art. 4) z możliwością przedłużenia tych terminów, gdyby ich dotrzymanie okazało się niemożliwe.

Art. 2 dopuszcza wyjątki w postaci amunicji przeznaczonej do rozprowadzania flar, dymu, środków pirotechnicznych czy folii zakłóceniowej; lub przeznaczonej wyłącznie do obrony przeciwlotniczej; lub w celu wywarcia skutków elektrycznych lub elektronicznych; lub przeznaczonej do niszczenia pojazdów opancerzonych, pocisk taki może zawierać najwyżej 10 mniejszych ładunków wybuchowych, z których każdy musi ważyć między 4 a 20 kg; mieć zdolność do wykrywania i namierzenia pojedynczego celu oraz być wyposażony w elektroniczne mechanizmy samozniszczenia i samorozbrojenia.

Art. 9 zobowiązuje każdą stronę do wprowadzenia na obszarze podległym jej władzy zakazu działań sprzecznych z Konwencją, art. 7 do składania di Sekretarza Generalnego ONZ okresowych sprawozdań o podjętych krokach. Zgodnie z art. 8 strony powinny współdziałać w urzeczywistnianiu postawionych celów. Wedle art. 10 spory rozstrzyga Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości, chyba że strony rozwiążą je inaczej. Art. 11 zobowiązuje strony do okresowych narad. Co 5 lat powinny być zwoływane konferencje przeglądowe (art. 12), propozycje zmian można wnosić w każdej chwili (art. 13). Sposób ponoszenia kosztów określa art. 14. Strony powinny zachęcać inne państwa do przystąpienia (art. 21).

Konwencja zawarta jest bez ograniczeń czasowych, wystąpienie wymaga uzasadnienia i jest wykluczone, gdy występująca strona bierze udział w zatargu zbrojnym (art. 20). Zakazane są zastrzeżenia (art. 19).

Przypisy

  1. United Nations Treaty Series. treaties.un.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-18)]. v. 2688, s. 39 – 183.
  2. Lista stron (ang.)
  3. Teksty oryginalne

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Cluster Munitions Convention.svg
Autor: AndrewRT, Licencja: CC BY-SA 4.0
Data based on http://en.wikipedia.org/w/index.php?oldid=264713238
 
Signatories
 
Ratifications
 
Accessions