Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej (1883)
Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej (ang. Paris Convention for the Protection of Industrial Property, fr. Convention de Paris pour la protection de la propriété industrielle) – umowa międzynarodowa podpisana w Paryżu 20 marca 1883, kilkakrotnie uzupełniana, zmieniona w Sztokholmie 14 lipca 1967. Ustanowiła Międzynarodowy Związek Ochrony Własności Przemysłowej (Union internationale pour la protection de la propriété industrielle). Należy do niego 177 państw[1].
Polska przystąpiła do Związku w 1919 r.[2]
Każde państwo – strona musi przyznać taką samą ochronę własności przemysłowej obywatelom innych państw – stron, jaką przyznaje swoim (art. 2 i 3). Dokonanie prawidłowego zgłoszenia o udzielenie patentu na wynalazek, zgłoszenia wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego lub znaku towarowego uprawnia do prawa pierwszeństwa w innych państwach (art. 4).
Po zmianach z 1967 depozytariuszem jest Dyrektor Generalny WIPO (art. 21). Spory rozpatruje Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości, chyba że strony rozwiążą spór w inny w sposób (art. 28)[3]. Językiem autentycznym jest jęz. francuski (art. 29).
Zobacz też: Konwencja berneńska o ochronie dzieł literackich i artystycznych, Układ o współpracy patentowej.
Przypisy
- ↑ Lista stron (ang.)
- ↑ Oświadczenie Rządowe o przystąpieniu Polski do Międzynarodowego Związku Ochrony Własności Przemysłowej (Dz.U. z 1922 r. nr 8, poz. 58), Paris Convention, Poland
- ↑ Por. wycofanie 9 czerwca 1994 przez Rzeczpospolitą Polską zastrzeżenia złożonego 5 grudnia 1974 do artykułu 28 ustęp 1 Aktu Sztokholmskiego (Dz.U. z 1998 r. nr 33, poz. 179)
Linki zewnętrzne
- Streszczenie Konwencji (ang.)
- Konwencja Paryska z uwzględnieniem zmian z 28 września 1979 (ang. • arab. • fr. • hiszp. • ros.)
- Akt Sztokholmski zmieniający Konwencję Paryską o ochronie własności przemysłowej z 20 marca 1883 r., zmienioną w Brukseli 14 grudnia 1900 r., w Waszyngtonie 2 czerwca 1911 r., w Hadze 6 listopada 1925 r., w Londynie 2 czerwca 1934 r., w Lizbonie 31 października 1958 r., sporządzony w Sztokholmie 14 lipca 1967 r. (Dz.U. 1975 nr 9 poz. 51)