Konwencja w sprawie równego wynagrodzenia

Konwencja w sprawie Równego Wynagrodzenia (ang. Equal Remuneration Convention) – konwencja nr 100 Międzynarodowej Organizacji Pracy. Została przyjęta przez Konferencję Ogólną MOP 29 czerwca 1951 roku, weszła w życie 23 maja 1953 roku. Jest jedną z ośmiu fundamentalnych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy[1].

Konwencja ustanawia zasadę i praktykę równego wynagradzania kobiet i mężczyzn za równowartościową pracę oraz dokonywania obiektywnej, wolnej od dyskryminacji ze względu na płeć, wyceny wykonywanej pracy[2]. Dokument został ratyfikowany przez 173 ze 187 państw członkowskich MOP[3]. Konwencji nie ratyfikowały: Bahrajn, Birma, Brunei, Katar, Kuwejt, Liberia, Malediwy, Oman, Somalia, Surinam, Timor Wschodni, Tuvalu, Wyspy Marshalla, Wyspy Salomona i Stany Zjednoczone[4]. Polska ratyfikowała konwencję 18 września 1954 roku (Dz. U. 1955 r. Nr 38, poz. 238).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Conventions and Recommendations (ang.). Międzynarodowa Organizacji Pracy. [dostęp 2012-03-23].
  2. ↑ Działania ONZ na rzecz kobiet – Instrumenty międzynarodowe (pol.). [dostęp 2012-03-23].
  3. ↑ Convention No. C100 – ratifications (ang.). [dostęp 2012-03-23].
  4. ↑ Ratifications of the Fundamental human rights Conventions by country (ang.). [dostęp 2012-03-23].

Bibliografia