Konwencja wiedeńska o prawie traktatów

Konwencja wiedeńska o prawie traktatów, KWPT (ang. Vienna Convention on the Law of Treaties, VCLT) – konwencja uchwalona w Wiedniu 22 maja 1969 r. a otwarta do podpisu 23 maja 1969 r.[1] Weszła w życie 27 stycznia 1980 r. 30 dni po złożeniu 35. dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia zgodnie z art. 84. Jest konwencją kodyfikującą prawo umów międzynarodowych. Konwencja kolejno reguluje kwestie zawierania umów międzynarodowych, składania do nich zastrzeżeń, wejścia w życie i tymczasowego stosowania umów, ich przestrzegania i stosowania, a także interpretacji, wygaśnięcia i nieważności.

Konwencja sporządzona została w językach: angielskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, depozytariuszem jest Sekretarz Generalny ONZ (art. 85). Jej stronami jest 116 państw, 15 innych podpisało bez ratyfikacji[2].

Polska przystąpiła do Konwencji w dniu 27 kwietnia 1990 roku. Po złożeniu dokumentu przystąpienia u Sekretarza Generalnego ONZ (2 lipca 1990), Konwencja weszła w życie w stosunku do Polski 1 sierpnia 1990 r.

Prace Komisji Prawa Międzynarodowego ONZ

Projekt konwencji został przygotowany przez Komisję Prawa Międzynarodowego ONZ. Prace nad nią rozpoczęły się 1949 roku, a zostały ukończone 1969 podczas dwóch konferencji międzynarodowych w Wiedniu. Podczas dwudziestu lat przygotowań specjalni sprawozdawcy Komisji opracowali kilka wersji konwencji i komentarzy omawiających dotychczasowe normy prawne i praktykę międzynarodową. Sprawozdawcami byli wybitni znawcy prawa międzynarodowego: James Brierly, Hersch Lauterpacht, Gerald Fitzmaurice oraz Humphrey Waldock.

Ogólne informacje o Konwencji

Konwencja odnosi się tylko do umów zawieranych w formie pisemnej pomiędzy państwami, nie ma ona zastosowania do umów zawieranych pomiędzy państwami a innymi podmiotami prawa międzynarodowego (np. organizacjami międzynarodowymi), ani do umów zawieranych pomiędzy tymi innymi podmiotami[3], co nie przesądza o mocy prawnej tych umów. Reguluje większość problematyki prawa traktatów, z wyjątkiem zagadnień sukcesji prawnomiędzynarodowej, odpowiedzialności państw i wpływu wojny na umowy międzynarodowe.

Pisownia nazwy

Zgodnie z ortografią języka polskiego (wyrażoną w Wielkim Słowniku Ortograficznym PWN[4]) nazwa konwencji powinna być pisana jak nazwy tytułów utworów literackich i naukowych, tzn. w formie "Konwencja wiedeńska o prawie traktatów" (pierwsza litera pierwszego słowa – wielką literą, kolejne słowa rozpoczynające się już z małych liter).

Natomiast nazwa polskiego dokumentu ratyfikującego tę konwencję, brzmi (według informacji podanych w ISAP) "Konwencja Wiedeńska o Prawie Traktatów sporządzona w Wiedniu dnia 23 maja 1969 r." (nazwa konwencji, oprócz przyimka "o", pisana jest od wielkich liter)[5]. Jednak już w samym tekście obwieszczenia prezydenta, pojawia się forma ortograficznie poprawna. Forma ortograficznie niepoprawna pojawia się również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego[6].

Przypisy

  1. Za datę sporządzenia konwencji przyjmuje się datę otwarcia do podpisu.
  2. Vienna Convention on the Law of Treaties, lista stron
  3. Sprawy te określa Konwencja o prawie traktatów między państwami a organizacjami międzynarodowymi oraz między organizacjami międzynarodowymi podpisana w Wiedniu w 1986 r. ratyfikowana przez 31 państw, do nabrania mocy potrzeba 35 (Vienna Convention on the Law of Treaties between States and International Organizations or between International Organizations, lista ratyfikacji).
  4. Zasada ortograficzna WSO PWN 18.16. Wielki Słownik Ortograficzny PWN.
  5. Konwencja Wiedeńska o Prawie Traktatów sporządzona w Wiedniu dnia 23 maja 1969 r. (Dz.U. z 1990 r. nr 74, poz. 439)
  6. I OSK 444/08 – Wyrok NSA. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych. [dostęp 2015-06-15].