Konwencja wiedeńska o prawie traktatów

Konwencja wiedeńska o prawie traktatów, KWPT (ang. Vienna Convention on the Law of Treaties, VCLT) – konwencja uchwalona w Wiedniu 22 maja 1969 r. a otwarta do podpisu 23 maja 1969 r.[1] Weszła w życie 27 stycznia 1980 r. 30 dni po złożeniu 35. dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia zgodnie z art. 84. Jest konwencją kodyfikującą prawo umów międzynarodowych. Konwencja kolejno reguluje kwestie zawierania umów międzynarodowych, składania do nich zastrzeżeń, wejścia w życie i tymczasowego stosowania umów, ich przestrzegania i stosowania, a także interpretacji, wygaśnięcia i nieważności.

Konwencja sporządzona została w językach: angielskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, depozytariuszem jest Sekretarz Generalny ONZ (art. 85). Jej stronami jest 116 państw, 15 innych podpisało bez ratyfikacji[2].

Polska przystąpiła do Konwencji w dniu 27 kwietnia 1990 roku. Po złożeniu dokumentu przystąpienia u Sekretarza Generalnego ONZ (2 lipca 1990), Konwencja weszła w życie w stosunku do Polski 1 sierpnia 1990 r.

Prace Komisji Prawa Międzynarodowego ONZ

Projekt konwencji został przygotowany przez Komisję Prawa Międzynarodowego ONZ. Prace nad nią rozpoczęły się 1949 roku, a zostały ukończone 1969 podczas dwóch konferencji międzynarodowych w Wiedniu. Podczas dwudziestu lat przygotowań specjalni sprawozdawcy Komisji opracowali kilka wersji konwencji i komentarzy omawiających dotychczasowe normy prawne i praktykę międzynarodową. Sprawozdawcami byli wybitni znawcy prawa międzynarodowego: James Brierly, Hersch Lauterpacht, Gerald Fitzmaurice oraz Humphrey Waldock.

Ogólne informacje o Konwencji

Konwencja odnosi się tylko do umów zawieranych w formie pisemnej pomiędzy państwami, nie ma ona zastosowania do umów zawieranych pomiędzy państwami a innymi podmiotami prawa międzynarodowego (np. organizacjami międzynarodowymi), ani do umów zawieranych pomiędzy tymi innymi podmiotami[3], co nie przesądza o mocy prawnej tych umów. Reguluje większość problematyki prawa traktatów, z wyjątkiem zagadnień sukcesji prawnomiędzynarodowej, odpowiedzialności państw i wpływu wojny na umowy międzynarodowe.

Pisownia nazwy

Zgodnie z ortografią języka polskiego (wyrażoną w Wielkim Słowniku Ortograficznym PWN[4]) nazwa konwencji powinna być pisana jak nazwy tytułów utworów literackich i naukowych, tzn. w formie "Konwencja wiedeńska o prawie traktatów" (pierwsza litera pierwszego słowa – wielką literą, kolejne słowa rozpoczynające się już z małych liter).

Natomiast nazwa polskiego dokumentu ratyfikującego tę konwencję, brzmi (według informacji podanych w ISAP) "Konwencja Wiedeńska o Prawie Traktatów sporządzona w Wiedniu dnia 23 maja 1969 r." (nazwa konwencji, oprócz przyimka "o", pisana jest od wielkich liter)[5]. Jednak już w samym tekście obwieszczenia prezydenta, pojawia się forma ortograficznie poprawna. Forma ortograficznie niepoprawna pojawia się również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego[6].

Przypisy

  1. ↑ Za datę sporządzenia konwencji przyjmuje się datę otwarcia do podpisu.
  2. ↑ Vienna Convention on the Law of Treaties, lista stron
  3. ↑ Sprawy te określa Konwencja o prawie traktatów między państwami a organizacjami międzynarodowymi oraz między organizacjami międzynarodowymi podpisana w Wiedniu w 1986 r. ratyfikowana przez 31 państw, do nabrania mocy potrzeba 35 (Vienna Convention on the Law of Treaties between States and International Organizations or between International Organizations, lista ratyfikacji).
  4. ↑ Zasada ortograficzna WSO PWN 18.16. Wielki Słownik Ortograficzny PWN.
  5. ↑ Konwencja Wiedeńska o Prawie Traktatów sporządzona w Wiedniu dnia 23 maja 1969 r. (Dz.U. z 1990 r. nr 74, poz. 439)
  6. ↑ I OSK 444/08 – Wyrok NSA. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych. [dostęp 2015-06-15].