Konwikt Teatynów w Warszawie

Konwikt Teatynów w Warszawie

ul. Długa widziana od strony Freta na obrazie Bernardo Bellotto, po prawej stronie w głębi Konwikt Teatynów
Państwo	Polska
Miejscowość
Kościół	rzymskokatolicki
Właściciel	teatyni
Data zamknięcia	1783
Data zburzenia	II wojna światowa
Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Konwikt Teatynów w Warszawie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Konwikt Teatynów w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Konwikt Teatynów w Warszawie
52°15′01″N 21°00′27″E/52,250178 21,007569

Konwikt Teatynów w Warszawie – konwikt księży teatynów, który znajdował się w Warszawie przy ul. Długiej do 1939 roku.

Historia

Teatyni sprowadzeni zostali do Polski na początku XVIII wieku i w 1737 założyli w Warszawie nowoczesną szkołę szlachecką kształcącą zamożną młodzież. Szkoła była ekskluzywna i nie cieszyła się dobrą opinią w patriotycznych kręgach społeczeństwa (większość nauczycieli pochodziła z Włoch). Wychowankami tej szkoły byli m.in. Stanisław August Poniatowski, Kazimierz Pułaski czy Karol Maurycy Lelewel (ojciec Joachima Lelewela).

Budynek zbudowany był na planie czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem i kaplicą w skrzydle od strony ul. Długiej.

W 1783 teatyni sprzedali swoje budynki i opuścili Polskę, a budynki straciły charakter sakralny. Budynki zniszczone w czasie II wojny światowej nie zostały odbudowane, choć w czasie budowy domów przy ul. Długiej przez spółdzielnię prawników natrafiono na fundament kaplicy i krypty grobowe zakonników.

Bibliografia

• Lech Dunin: Przewodnik po kościołach Starego i Nowego Miasta Warszawy. Warszawa: Rada Prymasowska Budowy Kościołów Warszawy, 1976, s. 52.
• Józef Łukaszewicz: Krótki opis historyczny kościołów parochialnych, kościółków, kaplic, klasztorów, szkółek parochialnych, szpitali i innych zakładów dobroczynnych w dawnej dyecezyi poznańskiej.. T. 3. Poznań: Decker Wilhelm, Żupański Jan Konstanty, 1863, s. 126.