Konzentrationslager Lichtenburg

Lichtenburg

Konzentrationslager für männliche Schutzhäftlinge Lichtenburg

Typ	obóz koncentracyjny
Odpowiedzialny	III Rzesza
Rozpoczęcie działalności	13 czerwca 1933
Zakończenie działalności	1939
Terytorium	III Rzesza
Miejsce	Prettin
Liczba więźniów	~ 10 000
Narodowość więźniów	Niemcy-antyfaszyści, Żydzi, Romowie
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Lichtenburg
51,662467°N 12,932142°E/51,662467 12,932142

Konzentrationslager für männliche Schutzhäftlinge Lichtenburg, Frauen-Konzentrationslager Lichtenburg – niemiecki obóz koncentracyjny istniejący w latach 1933–1945, na zamku Lichtenburg w mieście Prettin, w Saksonii-Anhalt, w Niemczech, w którym uwięzionych było w sumie 10 tysięcy osób^[1].

Historia obozu

Szesnastowieczny Zamek Lichtenburg służył w latach 1812–1928 jako więzienie. W dniu 13 czerwca 1933 stał się „obozem koncentracyjnym dla więźniów przejściowo zatrzymanych”. W pierwszych tygodniach obóz należał do policji, jednak już w połowie sierpnia władze przejęło SS. W dniu 1 czerwca 1934 obóz stał się podobozem KL Dachau. Po stworzeniu obozów Sachsenhausen i Buchenwald, w sierpniu 1937 roku obóz na zamku został zamknięty.

Jednak już w grudniu 1937 roku otwarto w tym samym miejscu obóz dla kobiet (niem. Frauen-Konzentrazionslager). Pierwszym komendantem do 1 grudnia 1938 był Günther Tamaschke. Pierwszych dwieście więźniarek przywieziono w połowie grudnia z KL Moringen. Obóz kobiecy istniał krótko, do maja 1939 roku. W latach 1940–1945, SS zajęła zamek i zainstalowała tam m.in. część Inspektoratu ds. Obozów Koncentracyjnych.

Więźniowie i ofiary

Większość więźniów pierwszego okresu stanowiła opozycja polityczna, przede wszystkim komuniści. W 1934 roku zostali tu umieszczeni również niemieccy homoseksualiści, a od 1935 roku Żydzi, Sinti i Romowie oraz Świadkowie Jehowy.

W drugim, kobiecym okresie, 1415 kobiet trafiło do tego obozu. W większości należały one do opozycji politycznej, lecz znajdowały się wśród nich również Świadkowie Jehowy, Żydówki, prostytutki, kryminalistki lub inne kobiety traktowane jako aspołeczne.

Zarówno więźniowie wcześniej, jak i więźniarki później, byli zmuszani do pracy niewolniczej i poddani ostremu rygorowi obozowemu. Niedożywienie i choroby powodowały śmierć wielu osób.

Dzieje powojenne

W drugiej połowie lat 90. XX wieku, władze landu Saksonia-Anhalt planowały sprzedaż zamku. Po masowych protestach wycofały się z tego projektu w 2004 roku. Od tego czasu powstało miejsce pamięci i muzeum.

Przypisy