Kopalnia Węgla Kamiennego Mikulczyce

Kopalnia Węgla Kamiennego Mikulczyce
Donnersmarckhütte-Grube
	; Kopalnia Donnersmarckhütte, cechownia, wieże szybów Adolf i Elisabeth (przed 1915)
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Siedziba	Zabrze-Mikulczyce
Adres	ul. Kopalniana
Data założenia	1906
Data likwidacji	1 października 1960 (połączenie z KWK Rokitnica)
	Położenie na mapie Zabrza Kopalnia Węgla Kamiennego Mikulczyce
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kopalnia Węgla Kamiennego Mikulczyce
	Położenie na mapie województwa śląskiego Kopalnia Węgla Kamiennego Mikulczyce
	50°20′29,5″N 18°47′20,8″E/50,341528 18,789111

Kopalnia Węgla Kamiennego Mikulczyce (Donnersmarckhütte do 1927 roku^[2], Abwehr^[1] w latach 1927–1945^[2]) – zlikwidowana kopalnia węgla kamiennego w Zabrzu-Mikulczycach, założona w 1906 roku, 1 października 1960 połączona z Kopalnią Węgla Kamiennego Rokitnica.

Historia

Kopalnia została utworzona 22 sierpnia 1906 roku pod nazwą Donnersmarckhütte^[3] AG^[1]. Połączono wówczas pola górnicze: Zabrze (nadane 19 września 1870 roku), Neue Abwehr (nadane 30 października 1870 roku), Deutsch Lothringen (nadane 10 stycznia 1871 roku), Saargemünd^[3] (nadane 12 kwietnia 1871 roku)^[2] i Jungfrau Metz (nadane 31 stycznia 1872 roku)^[3]. Budowa szybów została rozpoczęta w 1901 roku, a eksploatacja była prowadzona w 1903 roku w rejonie pola Neue Abwehr^[2]. Szyb Adolf (późniejszy Jan) zgłębiono w latach 1901–1906, a szyb Elisabeth (późniejszy Bolesław) powstał w latach 1906–1912^[1]. Wydobycie w 1913 roku wyniosło 944 823 ton^[2]. Zakład należał do przedsiębiorstwa Donnersmarckhütte AG^[2], następnie do Gwarectwa Castellengo-Abwehr od 1927 roku^[2]. Wydobycie w 1938 roku wyniosło 1 351 705 t^[2]. W 1945 roku kopalnia przyjęła nazwę Mikulczyce^[2] i od tegoż roku należała do Zabrzańskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego^[2]. 1 października 1960 zakład został połączony z Kopalnią Węgla Kamiennego Rokitnica i utworzył Kopalnię Węgla Kamiennego Mikulczyce-Rokitnica^[2], którą następnie 1 stycznia 1970 roku połączono z Kopalnią Węgla Kamiennego Ludwik-Concordia (zob. KWK Ludwik) pod nazwą Kopalni Węgla Kamiennego Rokitnica^[2].

Architektura

Po kopalni zachował się kompleks budynków w pobliżu nadszybi oraz budynki socjalno-administracyjne z początku XX wieku^[1], w tym wartościowy budynek cechowni z 1908 roku^[1]. Do gminnej ewidencji zabytków wpisano: budynek cechowni z łaźnią i szatnią, maszynownię szybu Jan, kompresorownię, halę napraw i rozdzielnię, łaźnię oraz kotłownię z siłownią^[4].

Galeria

Maszynownia szybu Jan (2017)
Pozostałości wieży szybu Jan (2017)
Cechownia (2017)
Łaźnia (2017)
Zabudowania kopalni (2017)
Kopalniana kotłownia (2017)
Zabudowania przy kotłowni (2017)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Sławomir Brzezicki, Christine Nielsen: Zabytki sztuki w Polsce: Śląsk. Warszawa: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, 2006, s. 1066. ISBN 83-922906-1-5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Jaros 1984 ↓, s. 77.
↑ ^a ^b ^c Jaros 1984 ↓, s. 76.
↑ UCHWAŁA NR V/41/19 RADY MIASTA ZABRZE z dnia 4 lutego 2019 r. w sprawie przyjęcia „Programu Opieki nad Zabytkami Miasta Zabrze na lata 2019-2022”. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego”. Poz. 1414, s. 129, 2019-02-13.

Bibliografia

Jerzy Jaros: Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich. Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1984. ISBN 83-00-00648-6.

[zs-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Sławomir Brzezicki, Christine Nielsen: Zabytki sztuki w Polsce: Śląsk. Warszawa: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, 2006, s. 1066. ISBN 83-922906-1-5.

[CITEREFJaros198477-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Jaros 1984 ↓, s. 77.

[CITEREFJaros198476-3] Jaros 1984 ↓, s. 76.

[UCHWAŁA_NR_V_41_19_RADY_MIASTA-s129-4] UCHWAŁA NR V/41/19 RADY MIASTA ZABRZE z dnia 4 lutego 2019 r. w sprawie przyjęcia „Programu Opieki nad Zabytkami Miasta Zabrze na lata 2019-2022”. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego”. Poz. 1414, s. 129, 2019-02-13.

[1]

[2]

[3]

[4]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne