Koperszadzka Czuba

Koperszadzka Czuba
Jahňací hrb
Ilustracja
Koperszadzka Czuba wśród podpisanych obiektów
Państwo Słowacja
PasmoTatry, Karpaty
Wysokość1925 m n.p.m.
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Koperszadzka Czuba”
Ziemia49°13′30,6″N 20°12′48,6″E/49,225167 20,213500
Widok z okolic Szerokiej Przełęczy

Koperszadzka Czuba (słow. Jahňací hrb, niem. Weißseekoppe, Lämmerkoppe, węg. Fehér-tavi-púp, Bárány-púp, Bárány-tető[1]) – pierwsze od dołu wybitniejsze wzniesienie w Koperszadzkiej Grani, północno-wschodniej grani Jagnięcego Szczytu w słowackiej części Tatrach Wysokich. Jest położona w grani głównej Tatr i ma wysokość 1925[2], 1930[3] lub 1924[4] m. Od Białej Kopy na południowym zachodzie oddziela ją Koperszadzki Przechód, natomiast w stronę północno-wschodnią dalsza część Koperszadzkiej Grani opada na szeroką Przełęcz pod Kopą, będącą granicą między Tatrami Wysokimi a Bielskimi[3].

W północno-wschodniej grani Koperszadzkiej Czuby, tuż obok głównego wierzchołka, tkwi w grani Koperszadzki Zwornik (Jahňací uzol), od którego odchodzi w kierunku północno-zachodnim kierunku boczny grzbiet – Kudłaty Dział. Główna grań Tatr biegnie dalej na północny wschód, a wkrótce odgałęzia się od niej krótka grań z Bielską Kopą, oddzieloną Wyżnią Przełęczą pod Kopą. W grani głównej przed właściwym siodłem Przełęczy pod Kopą położona jest jeszcze Pośrednia Przełęcz pod Kopą i Mała Bielska Kopa[3][2].

Koperszadzka Czuba wznosi się nad trzema dolinami: Doliną Skoruszową (a właściwie jej najwyższym piętrem – Jagnięcym Kotłem) na zachodzie, Doliną Zadnich Koperszadów na północy i Doliną Białych Stawów na południowym wschodzie. Stoki północne podchodzą nie pod główny wierzchołek, a pod Koperszadzki Zwornik[2]. W trawiasto-skalistych stokach opadających do Doliny Białych Stawów znajdują się niewysokie urwiska[3].

Na Koperszadzką Czubę, podobnie jak na inne obiekty w Koperszadzkiej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na szczyt granią z Przełęczy pod Kopą[3].

Pierwsze pewne wejścia:

Być może już wiele wcześniej granią przez Koperszadzką Czubę schodzili 9 sierpnia 1793 r. z Jagnięcego Szczytu Robert Townson i przewodnik Hans Gross[3].

Przypisy

  1. ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-18].
  2. ↑ a b c Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 106. ISBN 83-909352-2-8.
  3. ↑ a b c d e f Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 140–141, 181–183. ISBN 83-217-2472-8.
  4. ↑ Tatry Wysokie i Bielskie polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:30 000. Warszawa: ExpressMap, 2012. ISBN 978-83-88112-92-8.
Główna grań Tatr Wysokich

Media użyte na tej stronie

Koperszadzka Gran.jpg
Autor: Rafał Kozubek, Licencja: CC BY-SA 4.0
Jagnięcy Szczyt i Koperszadzka Grań – widok z Doliny Białych Stawów (polskie podpisy).
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Jagnięcy Szczyt a2.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Widok z Szerokiej Przełęczy w Tatrach Bielskich na południe