Kopyczyńce

Kopyczyńce
Копичинці
	Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	tarnopolski
Rejon	husiatyński
Powierzchnia	3,5 km²
Wysokość	340 m n.p.m.
Populacja (2017); • liczba ludności	; 6748
Nr kierunkowy	+380-3557
Kod pocztowy	48260
	Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Kopyczyńce
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kopyczyńce
	Położenie na mapie Polski w 1939 r. (c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0 Kopyczyńce
	49°06′N 25°54′E/49,100000 25,900000
	Strona internetowa
	Portal Ukraina

Położenie na mapie województwa tarnopolskiego do roku 1939

Kopyczyńce^[2] (ukr. Копичинці) – miasto w obwodzie tarnopolskim Ukrainy, w rejonie husiatyńskim nad rzeczką Niczławą. W 1921 r. (spis) 8146 mieszkańców. Zamieszkane do 1944 r. głównie przez Polaków, Ukraińców i Żydów.

Znajduje się tu stacja kolejowa Kopyczyńce, węzeł linii Tarnopol – Biała Czortkowska i Husiatyn - Kopyczyńce.

Kalendarium

1340-1772 – najpierw wieś następnie miasto (1564) w powiecie trembowelskim ziemi halickiej województwa ruskiego I Rzeczypospolitej
1564 – nadanie praw miejskich
1651 – zwycięska bitwa pod Kopyczyńcami stoczona 12 maja między armią polską dowodzoną przez hetmana polnego koronnego Marcina Kalinowskiego a połączonymi siłami kozacko-tatarskimi pod wodzą Asanda Demki w trakcie powstania Chmielnickiego na płd.-wsch. rubieżach Rzeczypospolitej
1672 – przejęte przez Turcję w wyniku pokoju buczackiego
1699 – wróciły do Polski w wyniku pokoju w Karłowicach zawartego z Turcją
1772 – przejęte przez Austrię w wyniku I rozbioru Polski, znalazły się w powiecie zaleszczyckim w cyrkule halickim^[3]
1786 — miasteczko zostało włączone do cyrkułu XV (tarnopolskiego)^[4]
1809 – przejęte przez Rosję w wyniku pokoju w Tylży z r. 1807
1815 – przejęte ponownie przez Austrię w rezultacie kongresu wiedeńskiego
1854 — siedziba powiatu w cyrkule czortkowskim
1862 — pożar miasteczka: spłonęło 38 budynków, a 63 rodziny straciły dach nad głową. Brak ofiar śmiertelnych. Straty wyniosły ok. 32.000 złotych reńskich^[5]
1867—1918 miasto w powiecie husiatyńskim w austriackim Królestwie Galicji i Lodomerii
1919 – w czasie tzw. ofensywy czortkowskiej rozpoczętej 7-8 czerwca, I Korpus Galicyjski UHA Osypa Mykytki zajął Kopyczyńce. Jednostki polskie armii Hallera przejęły ten rejon 16 lipca 1919
1918-1919 – nieformalnie kontrolowany przez ZURL
1921 – traktat ryski przywrócił Kopyczyńce Polsce
od 1 lipca 1925 r.^[6] do 1939 – stolica powiatu kopyczynieckiego w województwie tarnopolskim. Siedziba garnizonu macierzystego Batalionu KOP „Kopyczyńce”
1939-1941 – zajęte przez ZSRR
1941-1944 – zajęte przez Niemcy
1944-1991 – w składzie rejonu husiatyńskiego Ukraińskiej SRR
W 1989 liczyło 7327 mieszkańców^[7].
od 1991 – w niepodległej Ukrainie
W 2013 liczyło 6890 mieszkańców^[8].

Zabytki

zamek, dwór - w Kopyczyńcach istniał warowny zamek, który oparł się najazdom Turków i Tatarów i przetrwał do XVIII w. W połowie XVIII w. na miejscu zamku wybudowano klasycystyczny dwór zwany pałacem^[9], zniszczony podczas I wojny światowej^[10].
kościół parafialny - znajduje się w mieście; autorem projektu mógł być Piotr Polejowski^[11].

Urodzeni

Roman Daca (1905–1994) – polski duchowny katolicki, płk Armii Krajowej. Odznaczony w 1944 Krzyżem Orderu Virtuti Militari V kl.
Tadeusz Gromnicki (1851-1939) - ksiądz rzymskokatolicki, profesor, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego
Roman Hubczenko (1878-1958) – polski aktor
Wasyl Iwanczuk (ur. 1969) – ukraiński szachista, arcymistrz od 1988 roku.
Henryk Mehlberg (1904–1979) - polski filozof, logik, metodolog, członek szkoły lwowsko-warszawskiej.
Metody (Kudriakow) (ur. 1949) – zwierzchnik Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego,^[12].
Leszek Sawicki (1924–2017) – polski geolog, współzałożyciel: Oddziału Dolnośląskiego PIG i Towarzystwa Miłośników Lwowa^[13].
Franciszek Sławski (1916–2001) – polski prof., językoznawca-slawista.

Pobliskie miejscowości

Zobacz też

getto w Kopyczyńcach
Kopycińscy herbu Kopacz

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2017 року. Державна служба статистики України. Київ, 2017. стор.65
↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 lutego 1937 r. o ustaleniu urzędowych nazw miast (M.P. z 1937 r. nr 69, poz. 104).
↑ Carte nouvelle des Royaumes de Galizie et Lodomerie avec le District de Bukowine, Augsburg po 1772
↑ Carte Generale de l'Atlas des Roiaumes Galicie et Lodomerie divisés en 19 Cercles avec la Buckowina, 1786
↑ „Czas” nr 243, Kraków 22. października 1862, str. 3.
↑ M.P. z 1925 r. nr 160, poz. 717
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.95
↑ RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 88-89, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
↑ GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., PawełP. Luboński PawełP., Podole. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część II, Pruszków: Rewasz, 2006, s. 190, ISBN 83-89188-46-5, OCLC 69287000 .
↑ Jerzy Kowalczyk, Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej [w] Rocznik Historii Sztuki, 2003, Nr XXVIII, s. 206.
↑ Мефодий (Кудряков). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
↑ Nekrolog w Gazecie Wrocławskiej, 24 II 2017, strona 12
↑ zobacz http://www.wasylkowce.kunicki.net.pl/

Linki zewnętrzne

Kopeczyńce, ''Kopyczyńce'', mko, powiat husiatyński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 377 .
Hetmańszczyzna, przysiółek Kopeczyniec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 69 .
Kopyczyńce na wojskowej mapie (1:200 000 1cm=2km) austriacko-węgierskiej z ok. 1889 r.
Копичинці (ukr.)
Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2017 року. Державна служба статистики України. Київ, 2017. стор.65

[2] Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 lutego 1937 r. o ustaleniu urzędowych nazw miast (M.P. z 1937 r. nr 69, poz. 104).

[3] Carte nouvelle des Royaumes de Galizie et Lodomerie avec le District de Bukowine, Augsburg po 1772

[4] Carte Generale de l'Atlas des Roiaumes Galicie et Lodomerie divisés en 19 Cercles avec la Buckowina, 1786

[5] „Czas” nr 243, Kraków 22. października 1862, str. 3.

[6] M.P. z 1925 r. nr 160, poz. 717

[7] Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[8] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.95

[Aftanazy-9] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 88-89, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .

[10] GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., PawełP. Luboński PawełP., Podole. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część II, Pruszków: Rewasz, 2006, s. 190, ISBN 83-89188-46-5, OCLC 69287000 .

[11] Jerzy Kowalczyk, Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej [w] Rocznik Historii Sztuki, 2003, Nr XXVIII, s. 206.

[12] Мефодий (Кудряков). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].

[13] Nekrolog w Gazecie Wrocławskiej, 24 II 2017, strona 12

[14] zobacz http://www.wasylkowce.kunicki.net.pl/

[:b-15] strzałki wsteczne dotyczą stanu z 1939

[:a-16] ursywą opisano gminy utworzone przez władze hitlerowskie

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[A]

[B]

Przynależność wojewódzka	woj. tarnopolskie (← 1925–39)
Miasta / Prawa miejskie (← 1925–34 →)	Chorostków (od 1934) Husiatyn Kopyczyńce (od 1934)
Miasteczka (← 1925–34)	Chorostków (→) Kopyczyńce (→) Probużna
Gminy miejskie (← 1925–39 →)	Chorostków (od 1934) Husiatyn Kopyczyńce
Gminy wiejskie zbiorowe (1934–39 →)	Chorostków Czarnokońce Wielkie Horodnica Husiatyn Kopyczyńce Probużna Sidorów Suchostaw Wasylkowce

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne