Kormorany

Kormorany

Phalacrocoracidae[1]
Reichenbach, 1850
Przedstawiciel rodziny – kormoran zwyczajny (Phalacrocorax carbo)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	głuptakowe
Podrząd	głuptakowce
Rodzina	kormorany
Typ nomenklatoryczny
Phalacrocorax Brisson, 1760
Rodzaje
zobacz opis w tekście

Kormorany^[2], kormoranowate (Phalacrocoracidae) – rodzina ptaków z rzędu głuptakowych (Suliformes).

Zasięg występowania

Rodzina obejmuje gatunki wodne, zamieszkujące brzegi mórz, jezior i rzek wszystkich kontynentów^[3][4].

Cechy charakterystyczne

Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:

• długość ciała 45–100 cm^[3]
• rozpiętość skrzydeł 80–160 cm
• masa 0,9–4,9 kg
• silnie wydłużona sylwetka^[5]
• długa szyja^[5]
• długi, prosty, haczykowato zakończony dziób^[5]
• nogi przesunięte ku tyłowi
• w ubarwieniu dominują ciemne barwy lub czerń, często z zieloną albo niebieską opalizacją^[3]
• barwne tęczówki
• barwna skóra nóg i w okolicy dzioba
• doskonali lotnicy
• dobrze pływają i nurkują
• upierzenie nie jest wodoodporne – po nurkowaniu muszą je wysuszyć
• zasadniczo gnieżdżą się kolonijnie^[3]
• zazwyczaj 2 do 4 jaj w zniesieniu
• błony między palcami^[5]
• gniazdowniki.

Mniejsze gatunki kormoranów nurkują zwykle na głębokości 5–10 m, większe zazwyczaj do 30 m. Maksymalna odnotowana głębokość, na jaką nurkował kormoran żałobny (Phalacrocorax atriceps melanogenis), wynosi 145 m^[6].

Systematyka

Do rodziny należą następujące rodzaje^[2]:

• Microcarbo Bonaparte, 1856
• Poikilocarbo Boetticher, 1935 – jedynym przedstawicielem jest Poikilocarbo gaimardi (Garnot, 1828) – kormoran czerwononogi
• Urile Bonaparte, 1856
• Phalacrocorax Brisson, 1760
• Gulosus Montagu, 1813 – jedynym przedstawicielem jest Gulosus aristotelis (Linnaeus, 1761) – kormoran czubaty
• Nannopterum Sharpe, 1899
• Leucocarbo Bonaparte, 1856

Przypisy