Kormoran etiopski

Kormoran etiopski
	Microcarbo africanus
	(Gmelin, 1789)
	; Szata godowa
	; Szata spoczynkowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	głuptakowe
Podrząd	głuptakowce
Rodzina	kormorany
Rodzaj	Microcarbo
Gatunek	kormoran etiopski
Synonimy
	Pelecanus africanus Gmelin, 1789; Phalacrocorax africanus (Gmelin, 1789); Halietor africanus (Gmelin, 1789);
	Pelecanus africanus Gmelin, 1789; Phalacrocorax africanus (Gmelin, 1789); Halietor africanus (Gmelin, 1789);
Podgatunki
	M. a. africanus (Gmelin, 1789); M. a. pictilis (Bangs, 1918);
	M. a. africanus (Gmelin, 1789); M. a. pictilis (Bangs, 1918);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski

Kormoran etiopski^[5] (Microcarbo africanus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae) występujący w Afryce na południe od Sahary oraz na Madagaskarze. Nie jest zagrożony.

Taksonomia

Takson ten jako pierwszy opisał systematycznie w 1789 roku Johann Friedrich Gmelin, nadając mu nazwę Pelecanus africanus. Później gatunek ten bywał zwykle umieszczany w rodzajach Halietor lub Phalacrocorax^[2]^[3], a obecnie zalicza się go do Microcarbo^[3]^[5]^[6]. Wyróżnia się dwa podgatunki M. africanus^[2]^[6]:

M. a. africanus (Gmelin, 1789) – Afryka na południe od Sahary
M. a. pictilis (Bangs, 1918) – Madagaskar

Za podgatunek kormorana etiopskiego bywał często uznawany kormoran koroniasty (Microcarbo coronatus)^[2].

Morfologia

Wygląd: Kormoran etiopski w szacie godowej posiada czarne upierzenie. W szacie spoczynkowej ptaki te są generalnie bardziej brązowe, z jaśniejszym spodem ciała, białawym gardłem i brzuchem^[2]. Skrzydła są krótkie, pióra szybko nasiąkają wodą, ułatwiając w ten sposób nurkowanie (cecha niezwykła wśród ptaków wodnych). Ptak posiada długi ogon i palce stóp połączone błoną pławną. Tęczówki czerwone^[7]. Samice są podobne do samców, ale nieco mniejsze^[7].

Średnie wymiary

długość ciała: 50–60 cm^[8]
długość ogona: 14–16 cm
rozpiętość skrzydeł: 80–90 cm^[2]
masa ciała: 435–685 g^[8]

Ekologia i zachowanie

Jaja z kolekcji muzealnej

Biotop: Rzeki, jeziora i bagna Afryki.
Tryb życia: Dzienny tryb życia, noc spędza śpiąc na drzewie. Żyje samotnie lub w niewielkich grupach, jedynie w porze lęgów łączy się w większe stada.
Pożywienie: Kormoran etiopski żywi się głównie rybami, które łowi najchętniej rano i wieczorem. Ptak dobrze nurkuje i potrafi długo wstrzymywać oddech. Uzupełnienie jego diety stanowią żaby, owady, skorupiaki, a czasem inne ptaki.
Rozmnażanie: Gniazduje w koloniach. Samica składa 2–6 jaj w gnieździe na drzewie lub w trzcinach, które wysiaduje przez 23–25 dni. Pisklęta stają się samodzielne po 5–7 tygodniach, po 3–4 latach są gotowe do rozrodu. Kormoran etiopski może dożyć 36 lat.

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski). Globalny trend liczebności uznawany jest za spadkowy, choć niektóre populacje mogą być stabilne^[4].

Korelacje z człowiekiem

Guano kormorana etiopskiego jest bardzo cenionym nawozem. On sam nie jest zagrożony przez człowieka, choć np. w Afryce Południowej bywa prześladowany, gdyż odżywia się pstrągami i innymi rybami poławianymi rekreacyjnie^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b Microcarbo africanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal (red.): Handbook of the Birds of the World. T. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 352. ISBN 978-84-87334-10-8. (ang.).
↑ ^a ^b ^c D. Lepage: Long-tailed Cormorant Microcarbo africanus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-09-10]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Microcarbo africanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
↑ ^a ^b Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2021-07-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-10].
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-01]. (ang.).
↑ ^a ^b N. Bouglouan: Reed Cormorant or Long-tailed Cormorant. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-09-10]. (ang.).
↑ ^a ^b Orta, J., D. A. Christie, G. M. Kirwan, F. Jutglar & E. F. J. Garcia: Long-tailed Cormorant (Microcarbo africanus), version 1.0. [w:] Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie & E. de Juana, Editors) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2021-09-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagranie głosu i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Microcarbo africanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[hbw-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal (red.): Handbook of the Birds of the World. T. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 352. ISBN 978-84-87334-10-8. (ang.).

[avibase-3] D. Lepage: Long-tailed Cormorant Microcarbo africanus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-09-10]. (ang.).

[iucn-4] Microcarbo africanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-5] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2021-07-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-10].

[ioc-6] F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-01]. (ang.).

[oiseaux-7] N. Bouglouan: Reed Cormorant or Long-tailed Cormorant. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-09-10]. (ang.).

[botw-8] Orta, J., D. A. Christie, G. M. Kirwan, F. Jutglar & E. F. J. Garcia: Long-tailed Cormorant (Microcarbo africanus), version 1.0. [w:] Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie & E. de Juana, Editors) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2021-09-10]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne