Kormoran koroniasty

Kormoran koroniasty

Microcarbo coronatus[1]
(Wahlberg, 1855)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	głuptakowe
Rodzina	kormorany
Rodzaj	Microcarbo
Gatunek	kormoran koroniasty
Synonimy
Graculus coronatus Wahlberg, 1855[2] Phalacrocorax coronatus (Wahlberg, 1855)[3] Phalacrocorax africanus coronatus (Wahlberg, 1855)[4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]
najmniejszej troski

Kormoran koroniasty^[6] (Microcarbo coronatus) – gatunek ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae), zamieszkujący wybrzeża Afryki Południowej. Nie jest zagrożony.

Systematyka

Takson ten jako pierwszy opisał Johan August Wahlberg w 1855 roku pod nazwą Graculus coronatus. Jako miejsce typowe wskazał Possession Island (u wybrzeży Namibii)^[4][7]. Obecnie gatunek umieszczany jest w rodzaju Microcarbo^[2][6][8]. Dawniej kormoran koroniasty bywał często uznawany za podgatunek kormorana etiopskiego (M. africanus)^[2]. Nie wyróżnia się podgatunków^[2][8].

Morfologia

Długość ciała około 54 cm; masa ciała samców 710–880 g, samic 670–780 g^[2]. Niemal całe upierzenie lśniąco czarne, na czole długi, stroszony czub^[2]; w okresie tokowania dziób przybiera barwę czerwoną.

Zasięg występowania

Kormoran koroniasty zamieszkuje wybrzeża południowo-zachodniej Afryki od centralnej Namibii do południowo-zachodniej Południowej Afryki (Przylądek Igielny)^[2].

Ekologia

Ptak ten występuje na skalistych wybrzeżach i przybrzeżnych wyspach. Nie był odnotowywany na wodach oddalonych o ponad 10 km od brzegu i dalej niż 100 m w głąb lądu. Jest w dużej mierze gatunkiem osiadłym^[5][9].

Kormoran koroniasty gniazduje zwykle w mieszanych, niezbyt dużych koloniach ptaków morskich. Składanie jaj ma miejsce przez cały rok, ale szczyt lęgów przypada na późną wiosnę i lato – pomiędzy listopadem i styczniem. Stanowiska lęgowe znajdują się na osłoniętych miejscach na skałach i klifach, na krzewach, niewielkich drzewach, skupiskach wyrzuconych na brzeg wodorostów, a także konstrukcjach stworzonych przez człowieka, takich jak pomosty, stare budynki, wraki statków czy platformy budowane w celu pozyskiwania guana. Gniazdo zbudowane jest głównie z wodorostów i patyków, wyścielone drobniejszym materiałem; często używane jest przez kilka lat z rzędu. W zniesieniu zwykle 2–3 jaja (czasami do pięciu), zazwyczaj przeżywają dwa pisklęta. Po opuszczeniu gniazda młode przebywają w „żłobkach” w pobliżu kolonii^[5][9].

W skład pożywienia wchodzą w ogromnej większości ryby, zwłaszcza z rodzin klinkowatych (Clinidae), igliczniowatych (Syngnathidae) i babkowatych (Gobiidae). Skład diety uzupełniają krewetki i równonogi^[5][9].

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody kormoran koroniasty od 2021 roku zaliczany jest do kategorii LC (najmniejszej troski); wcześniej klasyfikowany był jako gatunek bliski zagrożenia (NT). W 2021 roku liczebność populacji w oparciu o liczenia w terenie szacowano na 4324 dorosłe osobniki. Wiadomo, że liczebność populacji fluktuuje, ale jej długoterminowy trend uznawany jest za stabilny^[5][9].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).