Korniej Andrusienko
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 27 września 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1918–1946 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | wojna domowa w Rosji, |
| Odznaczenia | |
     | |
Kornij Mychajłowycz Andrusenko (ukr. Корній Михайлович Андрусенко, ur. 15 września?/ 27 września 1899 we wsi Parafijiwka w guberni czernihowskiej (obecnie obwód czernihowski), zm. 8 października 1976 w Kijowie) – radziecki wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).
Życiorys
Urodził się w wielodzietnej ukraińskiej rodzinie chłopskiej. Skończył szkołę wiejską, pracował w cukrowni i zakładzie maszynowym, w czerwcu 1918 wstąpił do 1 Radzieckiego Oddziału Partyzanckiego. Od sierpnia 1918 służył w Armii Czerwonej, brał udział w wojnie domowej w Rosji, od marca 1919 jako żołnierz 1 Kijowskiego pułku komunistycznego, później żołnierz batalionu wartowniczego, walczył z austriackimi i niemieckimi wojskami interwencyjnymi, armią Skoropadskiego, armią atamana Petlury, wojskami Denikina, oddziałami Machno i w wojnie z Polską. W 1924 ukończył kijowską wojskową szkołę piechoty i został dowódcą plutonu, w 1931 pracował w rejonowym komisariacie wojskowym w Symferopolu, następnie został komisarzem wojskowym rejonu borodiańskiego w obwodzie kijowskim. Od grudnia 1932 do kwietnia 1937 kierował wojskowym gabinetem Odeskiego Domu Armii Czerwonej, potem został pomocnikiem szefa sztabu pułku, w latach 1938–1939 służył w Środkowoazjatyckim Okręgu Wojskowym, 1940–1941 dowodził batalionem, w kwietniu 1941 został zastępcą dowódcy pułku. W 1941 zaocznie ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego i w końcu lipca 1941 został dowódcą pułku w Aktiubińsku, od sierpnia 1941 walczył w wojnie z Niemcami na Froncie Zachodnim, w listopadzie 1941 został ranny w walkach pod Małojarosławcem.
W grudniu 1941 objął dowództwo 329 Dywizji Piechoty 5 Armii/33 Armii Frontu Zachodniego w stopniu pułkownika, uczestniczył w bitwie pod Moskwą, w marcu 1942 wraz z dywizją został okrążony przez Niemców (dywizja poniosła wielkie straty), po czym 6 kwietnia 1942 skazany przez trybunał wojenny Frontu Zachodniego na rozstrzelanie i pozbawienia stopnia wojskowego; 4 maja 1942 wyrok zamieniono na 10 lat łagru z odroczeniem wykonania wyroku do końca wojny i degradację do stopnia majora. Potem został dowódcą 115 Brygady Piechoty w 16 Armii Frontu Zachodniego, w sierpniu 1942 skierowany z nią na Front Stalingradzki, za wycofanie się bez rozkazu 3 listopada 1942 został oddany pod sąd wojenny, jednak decyzję tę cofnięto, mimo to Andrusienko został zdegradowany na stanowisko dowódcy 716 pułku piechoty. Brał udział w bitwie pod Stalingradem, później walczył na Froncie Briańskim, Centralnym i Białoruskim, uczestniczył w bitwie pod Kurskiem, operacji czernihowsko-prypeckiej, bitwie o Dniepr i operacji homelsko-rzeczyckiej, był trzykrotnie ranny i kontuzjowany. Przywrócono mu stopień wojskowy. W końcu września 1943 wyróżnił się podczas forsowania Dniepru, za co uhonorowano go tytułem Bohatera Związku Radzieckiego. W styczniu 1944 objął dowództwo 55 Dywizji Piechoty 61 Armii 1 Frontu Białoruskiego, brał udział w operacji białoruskiej, 29 czerwca 1944 wyróżnił się podczas wyzwalania Petrykowa, a później stacji Żytkowicze i miast Łuniniec i Pińsk. Jesienią 1944 uczestniczył w operacji nadbałtyckiej. W czerwcu 1945 został skierowany na Daleki Wschód, brał udział w dalekowschodniej ofensywie radzieckiej, m.in. w forsowaniu rzeki Ussuri i rozbiciu Armii Kwantuńskiej, a także zajęciu Harbinu i trzech innych miast Mandżurii. Po wojnie nadal dowodził dywizją, w 1946 był zastępcą dowódcy 393 Dywizji Piechoty w Nadbałtyckim Okręgu Wojskowym, w maju 1946 został zwolniony do rezerwy. Mieszkał w Soroczynsku, później w Kijowie. Jego imieniem nazwano ulicę w Czernihowie.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (15 stycznia 1944)
- Order Lenina (dwukrotnie - 15 stycznia 1944 i 21 lutego 1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (3 listopada 1944)
- Order Aleksandra Newskiego (25 sierpnia 1943)
- Order Kutuzowa II klasy (1945)
- Order Czerwonej Gwiazdy
I medale.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar to the Order of Alexander Nevsky of the Soviet Union, 1942.
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Autor: Васильев Кирилл Сергеевич (Kirill S. Vasilyev), Licencja: CC BY-SA 4.0
Союз Советских Социалистических Республик/Советский Союз/СССР
Вооруженные силы
Рабоче-Крестьянская Красная Армия (РККА)
Знаки различия образца 1943г., погоны повседневные. Использовались 1943-1947гг. С ноября 1944г. звездочки нижнего ряда размещались на просветах.
- Воинское звание: Полковник.
Первичный источник:
- Указ Президиума Верховного Совета СССР «О введении погон для личного состава Красной армии» от 6 января 1943г., объявленный Приказом Народного Комиссара обороны СССР № 24 от 10 января 1943 г.
- Приказ Народного Комиссара обороны СССР № 25 от 15 января 1943 г .«О введении новых знаков различия и об изменениях в форме одежды Красной Армии»
Вторичный источник:
Харитонов О.В. Иллюстрированное описание обмундирования и знаков различия Советской Армии (1918–1958), АИМ, Л., 1960.Ribbon bar to the Order of Alexander Nevsky of the Soviet Union, 1942.