Korowai
 | Ten artykuł może zawierać nierzetelne źródła. |
 Mężczyzna z ludu Korowai | |
| Populacja | 3 tys. |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | korowai, indonezyjski |
| Religia | chrześcijaństwo, wierzenia tradycyjne |
| Grupa | |
Korowai, także: Kolufo, Korowajowie[1] – lud papuaski z indonezyjskiej części Nowej Gwinei. Ich liczebność szacuje się na ok. 3 tys. osób[2][3].
Pierwszy kontakt zewnętrzny z ludem Korowai został udokumentowany w 1974 r.[3] Posługują się własnym językiem korowai[4] (dialekty: północny, południowy)[5], a część z nich zna także język indonezyjski[6].
Lud uzyskał krajowy i międzynarodowy rozgłos za sprawą pogłoski, jakoby praktykował on kanibalizm[7]. Rozprzestrzeniło się przekonanie, że wśród ludu Korowai do dziś jest upowszechniony rytualny kanibalizm. Antropolodzy przypuszczają, że kanibalizm nie jest już praktykowany przez klany Korowai, które miały częsty kontakt z osobami z zewnątrz[8][9]. Nowsze doniesienia sugerują, że niektóre klany zostały nakłonione do promowania miejscowej turystyki poprzez utrwalanie mitu, że kanibalizm jest wciąż trwającą praktyką[10].
Rozniosła się także pogłoska, jakoby Korowajowie żyli w wysokich domkach zbudowanych na drzewie[2][3][11]. Zostali przedstawieni w odcinku serii dokumentalnej „Planeta ludzi”, w którym wprowadzali się do domu zbudowanego wysoko na drzewie[12]. Później stacja BBC wydała oświadczenie, w którym ujawniła, że domy zostały zbudowane na potrzebę zagranicznych filmowców[12].
Przypisy
- ↑ Korowajowie: kanibale rozsmakowani w robakach. PolskieRadio.pl, 2014-03-26. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-13)].
- ↑ a b Takto žije posledný kmeň kanibalov na svete. miestopremuza.joj.sk. [dostęp 2020-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-18)]. (słow.).
- ↑ a b c Ľuboš Belko: Táto civilizácia nemala tušenie o zbytku sveta. Objavili sa nové fotografie kmeňa kanibalov z divočiny ukrytej v Oceánii. interez.sk, 2017-08-20. [dostęp 2020-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-18)]. (słow.).
- ↑ M. J. Melalatoa: Ensiklopedi suku bangsa di Indonesia: Jilid A–K. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 419. OCLC 1027454469. [dostęp 2022-08-03]. (indonez.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Korowai, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Rupert Stasch, Demon Language: The Otherness of Indonesian in a Papuan Community, [w:] Miki Makihara, Bambi B. Schieffelin (red.), Consequences of Contact: Language Ideologies and Sociocultural Transformations in Pacific Societies, Oxford University Press, 2007, s. 100, DOI: 10.1093/acprof:oso/9780195324983.003.0005, ISBN 978-0-19-532498-3 [dostęp 2020-02-18] (ang.).
- ↑ Despian Nurhidayat: Suku Korowai Menghadapi Perubahan Zaman. mediaindonesia.com, 2019-02-24. [dostęp 2020-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-18)]. (indonez.).
- ↑ Annetta Black: Korowai Tree Houses. Atlas Obscura. [dostęp 2020-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-18)]. (ang.).
- ↑ Erica Tennenhouse: Modern-Day Human Cannibalism. The Science Explorer, 2016-07-26. [dostęp 2020-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-18)]. (ang.).
- ↑ John Garnaut: Cannibals may be feeding the lies. The Sydney Morning Herald, 2006-09-18. [dostęp 2020-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-18)]. (ang.).
- ↑ Peter Hutchison. Indonesian tribe officially recognised as ‘tree-dwellers’. „The Telegraph”, 2010-07-08. ISSN 0307-1235. [dostęp 2020-02-18]. [zarchiwizowane z adresu]. (ang.).
- ↑ a b Plemię żyjące w koronach drzew było zmyślone? BBC potwierdza pogłoski o przekłamaniach. Wprost, 2018-04-05. [dostęp 2020-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-18)].
Media użyte na tej stronie