Korpus Jazdy (Królestwo Kongresowe)

Korpus Jazdy
Historia
Państwo	Królestwo Polskie
Dowódcy
Pierwszy	gen. Aleksander Rożniecki
Organizacja
Rodzaj wojsk	Jazda

Korpus Jazdy Królestwa Polskiego stanowiła Dywizja Strzelców Konnych wraz z Dywizją Ułanów Królestwa Polskiego. Na czele tego korpusu stał gen. Aleksander Rożniecki.

Pod koniec roku 1830 korpus ten liczył 6788 oficerów i żołnierzy zorganizowanych w 34 szwadrony. Stan ten nie uwzględnia gwardii konnej. Wyszkolenie korpus zawdzięczał Jakubowi Lewińskiemu (szef sztabu) oraz Karolowi Turnie (inspektor jazdy).

Dywizja jazdy składała się z dwóch brygad. Ta zaś w swoim składzie posiadała jeden pułk ułanów i jeden strzelców konnych (szaserów).

Pułk jazdy składał się z dwóch dywizjonów po dwa szwadrony i jednego szwadronu rezerwowego. Ten ostatni liczył ok. 100 ludzi i był przeznaczony do szkolenia rekrutów. Szwadrony czynne liczyły ok. 160 żołnierzy, 10 -12 podoficerów i 8 oficerów. Szwadrony dzieliły si na 2 półszwadrony czyli 4 plutony; plutony dzielono na trójki, po 3 roty każda. Do pierwszego i czwartego plutonu wybierano najlepszych żołnierzy. Potem dopiero miał prawo wyboru pluton trzeci, a resztę przydzielano do drugiego^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Marian Kukiel, Historia wojskowości w Polsce, Wyd. Orbis, Londyn 1949.
• Wacław Tokarz: Armja Królestwa Polskiego (1815-1830). Piotrków: Departament Wojskowy Naczelnego Komitetu Narodowego, 1917.