Korpus osobowy

Korpus osobowy – ogół żołnierzy; oficerów, podoficerów i szeregowych danego rodzaju wojsk lub służby, np. korpus oficerów wojsk pancernych, korpus podoficerów zawodowych artylerii, korpus szeregowych zawodowych wojsk łączności.

Korpusy osobowe w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej

Jest określeniem przyjętym w wojsku i w innych służbach mundurowych, oznaczającym zasoby przeszkolonych specjalistów, wykonujących określone zadania, wymagających określonej wiedzy, umiejętności lub praktyki. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 grudnia 2009 r. w sprawie korpusów osobowych, grup osobowych i specjalności wojskowych (Dz.U. z 2009 r. nr 216, poz. 1678) w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej istniało 18 korpusów osobowych podzielonych na grupy osobowe, w obrębie których znajdowały się określone specjalności wojskowe.

Były to korpusy: Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych, Marynarki Wojennej, Wojsk Specjalnych, łączności i informatyki, rozpoznania i walki elektronicznej, przeciwlotniczy, inżynierii wojskowej, obrony przed bronią masowego rażenia, logistyki, medyczny, wywiadu i kontrwywiadu wojskowego, Żandarmerii Wojskowej, sprawiedliwości i obsługi prawnej, duszpasterstwa, finansowy, wychowawczy, ogólny.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 lutego 2015 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie korpusów osobowych, grup osobowych i specjalności wojskowych z 2009 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 342} wprowadzono dodatkowo korpus osobowy kryptologii i cyberbezpieczeństwa, w wyniku czego obecnie funkcjonuje 19 korpusów osobowych. 13 czerwca 2022 r. wydano nowe rozporządzenie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1333).

Wcześniejsze rozporządzenia lub zarządzenia Ministra Obrony Narodowej

  • Załącznik do Zarządzenia Ministra Obrony Narodowej Nr 53/MON z dnia 8 listopada 1996r. w sprawie określenia korpusów osobowych, grup osobowych i specjalności wojskowych żołnierzy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON 1996 r. poz. 258 i Dz. Urz. MON z 2002 r. Nr 5, poz. 46.)
  • Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 grudnia 2003 r. w sprawie korpusów osobowych i grup osobowych kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2003 r. nr 217, poz. 2140)
  • Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 grudnia 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie korpusów osobowych i grup osobowych kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2006 r. nr 239, poz. 1732)
  • Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 lipca 2007 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie korpusów osobowych i grup osobowych kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2007 r. nr 128, poz. 899)
  • Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 kwietnia 2008 r. w sprawie korpusów osobowych kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2008 r. nr 86, poz. 531)

Korpus osobowy w II Rzeczypospolitej Polskiej

Według Ustawy o podstawowych obowiązkach i prawach oficerów Wojsk Polskich z dnia 23 marca 1922 roku poszczególne korpusy były równe co do wartości wzajemnej i nie zachodzi między niemi żaden stosunek podrzędności, ani nadrzędności.

Korpusami osobowymi oficerów w 1922 r. były[1]:

  • korpus oficerów piechoty
  • korpus oficerów jazdy,
  • korpus oficerów artylerii
  • korpus oficerów inżynierii i saperów
  • korpus oficerów aeronautycznych
  • korpus oficerów łączności
  • korpus oficerów kolejowych
  • korpus oficerów samochodowych
  • korpus oficerów taborowych
  • korpus oficerów żandarmerii
  • korpus oficerów kontrolerów
  • korpus oficerów sądowych
  • korpus oficerów sanitarnych
  • korpus oficerów intendentów
  • korpus oficerów uzbrojenia
  • korpus oficerów geografów
  • korpus oficerów weterynaryjnych
  • korpus oficerów administracji
  • korpus generałów

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Almanach oficerski 1923/24/IV ↓, s. 6.

Bibliografia