Korsarz

HMS Kent kontra francuski korsarz Robert Surcouf w październiku 1800 roku, mal. Ambroise Louis Garneray

Korsarz (ang. corsair, privateer)[1]kapitan prywatnego okrętu[a] prowadzący działania wojenne w imieniu władcy na podstawie wystawionego przez niego listu kaperskiego. Korsarz nie otrzymuje żołdu, a jego wynagrodzenie stanowią zdobyte na przeciwniku łupy. W przeciwieństwie do pirata korsarz prowadził legalną działalność usankcjonowaną prawnie[2].

Dzięki korsarzom władca mógł razić flotę przeciwnika, nie wydając pieniędzy ze skarbca na marynarkę wojenną. Przyznawany list kaperski dawał korsarzowi prawo do pływania pod banderą swojego mocodawcy, oraz do wpływania do jego portów, co umożliwiało sprzedaż łupów i ewentualny remont jednostki.

Korsarstwo najsilniej wspierała Francja (XVI–XVII w.), choć najbardziej znani korsarze byli Anglikami.

W 1856 r. państwa europejskie w Deklaracji paryskiej oficjalnie wyrzekły się stosowania korsarstwa[3].

Zobacz też

Uwagi

  1. W szerszym znaczeniu także członkowie jego załogi.

Przypisy

  1. wł. corsaro 'korsarz; kaper' (ze śrdw. łac. cursarius 'pirat') od cursus 'bieg' z currere 'biec' Słownik Wyrazów Obcych : korsarz; privateer z łac. privatus prywatny od privus 'pojedynczy; własny' tamże : prywata
  2. Piraci, bukanierzy i korsarze - Pirackie FAQ. jollyroger.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-27)].. Listy kaperskie, którymi posługiwali się korsarze, uznawała zazwyczaj wyłącznie strona wydająca je oraz sami korsarze. (...) Korsarzy nie należy utożsamiać z piratami, gdyż w historii wielokrotnie to właśnie nimi posługiwano się do walki z piractwem morskim. Korsarze działali wyłącznie w czasie wojny, piraci natomiast dokonują ataków zarówno w czasie pokoju, jak i wojny. Prócz tego korsarstwo, w przeciwieństwie do piractwa morskiego, uznawane było za legalną działalność. Współcześnie piractwo morskie przeżywa swój renesans, a korsarstwo pozostało kategorią o znaczeniu wyłącznie historycznym (Alina Bomba, Piractwo morskie s. 90). P. też Terroryzm morski w świetle międzynarodowego prawa karnego s.158
  3. Jacek Machowski, Piractwo w świetle historii i prawa, Warszawa 2000, s. 27-28, ISBN 83-88238-25-6.

Media użyte na tej stronie

Confiance Kent fight.jpg
Fight between the French Confiance (Robert Surcouf) and the Kent